Ανακαλύπτοντας την Γορτυνία
-
Με δύο λόγια
Γιατί στην Γορτυνία;
- Για να βρεθείς στο κάστρο της Καρύταινας
- Για να γνωρίσεις την βυζαντινή κλησιά του Αλφειού
- Για να επισκεφθείς την αρχαία Γόρτυνα
- Για να περπατήσεις τον Λούσιο από τον Πρόδρομο ως τη Φιλοσόφου
- Για να περιηγηθείς σε όμορφα χωριά
- Για να απολαύσεις τα ποτάμια του τόπου
Περιοχή
Αρκαδία
Διάρκεια ταξιδιού
Δύο διανυκτερεύσεις
Προσέγγιση οδικά
Από Αθήνα 210 χλμ (~2,5 ώρες)
Τόποι και τοπωνύμια
Καρύταινα, Ελληνικό (Μουλάτσι), Στεμνίτσα, Δημητσάνα, Βροντού, Γόρτυνα
Αξιοθέατα που προτείνονται για επίσκεψη
Κάστρο Καρύταινας, βυζαντινό γιοφύρι Αλφειού, καταρράκτης Βροντού, γεφύρι Κούκου, Μονή Προδρόμου, Μονή Φιλοσόφου, Μονή Αιμυαλών, Κρυφό Σχολειό, Μονή Ζωοδόχου Πηγής, Παναγιά Μπαφέρω, Μνημείο Ηρώων Στεμνίτσας, αρχαία Γόρτυνα, μονοπάτια Λουσίου, Δημοτική Βιβλιοθήκη Δημητσάνας, Εκκλησιαστικό μουσείο Δημητσάνας museum of church in Dimitsana, Υπαίθριο μουσείο Υδροκίνησης, Λαογραφικό μουσείο Στεμνίτσας, Σχολή Αργυροχρυσοχοΐας
Προτεινόμενες δραστηριότητες στην περιοχή
Πεζοπορία, περίπατος, rafing, τρέξιμο, ποδηλασία, διάβαση ποταμού, αρχαιολογική αναζήτηση, θρησκευτική περιήγηση.
Ιστορικές αναφορές
Αρχαία Γόρτυνα, Ι.Μ. Προδρόμου, Ι.Μ. Φιλοσόφου, Κάστρο Καρύταινας, Μουσείο Υδροκίνησης, Λαογραφικό Μουσείο, Κολοκοτρωναίοι, γέρος του Μοριά
Βαθμός δυσκολίας απόδρασης και προτεινόμενες ηλικίες
Εύκολες οι βασικές διαδρομές για κάθε ηλικία στα χωριά. Ομοίως για θρησκευτικές και αρχαιολογικές περιηγήσεις.
Διάφορα επίπεδα δυσκολίας στα μονοπάτια και στο ποτάμι.
Προϊόντα και εδέσματα στην περιοχή
Χειροποίητα ζυμαρικά, μέλι, τραχανάς, κρέατα, λάδι, κρασί, τυροκομικά προϊόντα.
Προτεινόμενοι περίοδοι
Όλος ο χρόνος ενδείκνυται για να επισκεφθείς την Γορτυνία.
Έξυπνα tips: Οι καλοκαιρινοί μήνες μεταξύ Πάσχα και Οκτώβρη είναι οι πιο οικονομικοί
ΟΙ ΔΙΗΜΕΡΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΝ
ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΑΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΑΣ
ΓΙΑ ΚΑΦΕΔΑΚΙ ή ΜΕΖΕ
-
Μέσα από τα μάτια μας
Γορτυνία!!! Ένας προορισμός αγαπημένος τον οποίο με κάθε ευκαιρία περπατούσαμε ...
Τούτη την φορά, αποδεχόμενοι την πρόσκληση της Ιωάννας από το Rocabella Hellinikon και με την στήριξη τόσο από το Rocabella όσο και από τους ξενώνες Ελαιών και Λουσίου Νύμφες, αλλά και με την υποστήριξη από την ταβέρνα Το κάστρο και του παραδοσιακού καφενέ Η Γερουσία, θα διαμείνουμε σε ένα χωριό με δυο ονόματα. Μουλάτσι το παλιό, Ελληνικό το νεότερο. Παρασκευή μεσημέρι, κινούμε λοιπόν για το Μουλάτσι.
Από τα πεδινά της Μεγαλόπολης, που πριν λίγο αφήσαμε πίσω μας, αντικρύζουμε την Καρύταινα με το κάστρο της, σκαρφαλωμένη στον απόκρημνο βράχο, δίπλα στον Αλφειό. Μια και έχουμε αποφασίσει να εκμεταλλευτούμε κάθε στιγμή της μέρας, κάμουμε στάση στη βάση του κάστρου.Η Καρύταινα αποτέλεσε προπύργιο για τον γέρο του Μοριά, καθώς ήταν το πρώτο κάστρο που αποφάσισε να καταλάβει από αρχής, προκειμένου να δρομολογήσει από αυτό την απελευθέρωση όλης της Αρκαδίας και της Τριπολιτσάς. Σήμερα, περπατώντας τα γραφικά σοκάκια του χωριού, το αεράκι δροσίζει τις βηματισιές μας, καθώς ανηφορίζουμε προς το κάστρο. Μια διαδρομή είκοσι λεπτών, με θέα στον κάμπο, στον ποταμό και στα διάσπαρτα χαλάσματα, μην διστάσεις και εσύ να την κάνεις, για να αφουγκραστείς όπως εμείς, τόσο την ιστορία όσο και την ομορφάδα του τόπου τούτου.
Περνώντας την ξυλοστήριχτη πύλη, έχουμε φτάσει τα πάνω λημέρια και με λίγες ακόμα ανάσες φτάνουμε ως την κορυφή. Εδώ η ελληνική σημαία κυματίζει περήφανα και μεις ξαποσταίνουμε στη σκιά της, απολαμβάνοντας τη θέα η οποία ξεχύνεται ολόγυρά μας.
Κατηφορίζοντας, περπατούμε τα καλντερίμια του νεότερου χωριού, όπου γευόμαστε τις παραδοσιακές νοστιμιές του κάστρου, πριν συνεχίσουμε για το Μουλάτσι.
Μισή ώρα μετά διασχίζουμε με το αμάξι τον πλακόστρωτο δρόμο του Ελληνικού, δίπλα στην πλατεία με το σχολειό, με το αγριεμένο άγαλμα του γέρου του Μοριά και καταλήγουμε στην όμορφη λατίνα πέτρα της περιοχής, όπου η Ιωάννα ήδη μας περιμένει.Η αλήθεια είναι πως από εδώ πριν χρόνια, ξεκίνησε η ιδέα μας, να τριγυρίζουμε την Ελλάδα και να την μιλάμε με φωτογραφίες, συναισθήματα και δυο καλές κουβέντες…
Αφήνουμε τα πράγματα στο δωμάτιό μας και βγαίνουμε για έναν σύντομο περίπατο στο χωριό. Με το Μουλάτσι σχετίζονται σήμερα, γνωστοί Έλληνες, άλλοι της πολιτικής, άλλοι της θρησκείας.
Μεις χαιρετάμε τον βοσκό που περνά τα πρόβατα, μέσα από την πλατεία κι αγναντεύουμε, με τη βοήθεια της τεχνολογίας, από τα ψηλά το χωριό, δίπλα στον γέρο του Μοριά.
Πριν σουρουπώσει, το βάνουμε για τη Στεμνίτσα, όπου μας αρέσει να πίνουμε στην πλατεία της Γερουσίας, ελληνικό καφέ σερβιρισμένο πάντα από τον Άκη με λουκούμι και σαν έχει και κουραμπιέ, η γευστική «αμαρτία» ολοκληρώνεται…
Βραδάκι και πριν η κούραση μας καταβάλει, διαβαίνουμε Στεμνιτσιώτικες γωνιές, απολαμβάνοντας την ηρεμία του τόπου…
Σάββατο πρωί, νωρίς νωρίς στο πόδι…
Μετά από ένα δυνατό και υγειϊνό πρωινό, φύγαμε για να γεμίσουμε τη μέρα.
Πρώτη μας στάση, το βυζαντινό γιοφύρι του Αλφειού. Κει, κάτω από τη νεότερη γέφυρα, στην άκρη της Καρύταινας, με πέντε λεπτά περπάτημα, φτάνουμε δίπλα στο ποτάμι, όπου μια όμορφη έκπληξη μας περιμένει. Κάτω από τη σύγχρονη γέφυρα, στέκει το παλιό γεφύρι, που έχει τις ρίζες του στην εποχή του Βυζαντίου. Στην καρδιά του γεφυριού, ένα κλησάκι, στέκει, προσμένοντας τον επισκέπτη να κάμει τον σταυρό του.Τούτη η εκκλησιά είναι μια ζωντανή ιστορία, όμως φέρνει πάνω της έντονα τα σημάδια του χρόνου. Μεις μετά και την επίσκεψή μας, καλούμε, κάθε αρμόδιο πρόσωπο και όποια αρμόδια υπηρεσία, πολύ σύντομα, να προβούν σε απαραίτητες ενέργειες για την αποκατάσταση των ζημιών του μνημείου, πριν να είναι αργά…
Προβληματισμένοι, για την κατάσταση της κλησιάς και της γέφυρας, διασχίζουμε τη νεότερη γέφυρα και κινούμε προς Ανδρίτσαινα. Σκοπός μας είναι να ανακαλύψουμε έναν βροντερό καταρράκτη και μας είπαν πως πρέπει να πάμε προς τη βάση, όπου κάνουν ράφτιν στον ποταμό.
Σε είκοσι περίπου λεπτά, αφήνουμε το αυτοκίνητο στην άκρη ενός χωματόδρομου και «παίρνουμε των ομματιών μας» για να βρούμε τον καταρράκτη. Το μονοπάτι κάπως δύσβατο στην αρχή γρήγορα μας οδηγεί σε άλλο μονοπάτι πιο βατό, όπου η ζούγκλα του Μορέα ξανοίγεται μπροστά μας. Ο τόπος είναι μέσα σε πυκνό πράσινο, με τις κρεμαστές κλάδες των δένδρων να αγγίζουν το χώμα. Το λιγοστό νερό του ποταμού, μας επιτρέπει να τον διασχίσουμε και με λίγο σκαρφάλωμα φτάνουμε απέναντι από τον καταρράκτη. Σίγουρα σαν έχει μπόλικο νερό, το θέαμα της Βροντούς (έτσι λένε τον καταρράκτη), θα είναι πιότερα εντυπωσιακό, όμως και για σήμερα δεν έχουμε παράπονο.Μετά την Βροντού, παίρνουμε το πιο βατό μονοπάτι, που σύντομα μας οδηγεί σε μια μεγάλη αλάνα με μια στρατιωτική σκηνή στην άκρια της. Εδώ είναι η βάση του ράφτιν στην περιοχή, μα σήμερα την απαντάμε κλειστή. Μεις προχωράμε μέχρι το ποτάμι όπου το νερό ξεχύνεται πραγματικά ορμητικό. Στο βάθος τα μάτια μας πέφτουν σε ένα μικρό γαντζωμένο στα βράχια γεφύρι που σαν τον κούκο μας κοιτά… Πρόκειται πράγματι για το γεφύρι του Κούκου.
Έχουμε ακόμα κάμποσα να δούμε σήμερα και έτσι αφήνουμε τον Αλφειό και τον Κούκο και το βάνουμε για ένα άλλο ορμητικό ποτάμι…Μισή ώρα με το αμάξι έξω από το Ελληνικό βρίσκεσαι στην Αρχαία Γόρτυνα η οποία απλώνεται κει, όπου ο Λούσιος, ό,τι ξεπροβάλλει μέσα από τη χαράδρα. Εδώ αξίζει να κάνεις μια ολιγόωρη στάση. Εμείς πάλι, σκοπεύουμε να περπατήσουμε κάμποσο και έτσι αφήνουμε την αρχαία γωνιά και κινούμε προς τη Μονή Προδρόμου.
Πριν τη μεγάλη κατηφοριά, βγαίνουμε από το αυτοκίνητο, γεμίζουμε τα παγούρια με δροσερό νερό και πάνω από το βράχο της εκκλησιάς ατενίζουμε για λίγο τη θέα που ξεχύνεται από τη Δημητσάνα μέχρι την Γόρτυνα. Τώρα είναι ώρα για περπάτημα… Τα μονοπάτια του Λουσίου μας προσκαλούν να τα γυρίσουμε !
Για να επισκεφθείς τη Μονή Προδρόμου, δεν έχεις άλλο τρόπο παρά να περπατήσεις το μονοπάτι.Από μόνη της η ιδέα αυτή, κάνει τον Πρόδρομο κάτι το ξεχωριστό. Αν σκεφθείς πως το μονοπάτι αυτό υπάρχει από πάντα και το έχουν πατήσει όλοι οι σημαντικοί άνθρωποι του Μοριά από τα βάθη της ιστορίας μέχρι σήμερα, η ιδέα γίνεται σκοπός. Και σαν πρωτοαντικρίζεις πάνω στα βράχια τα κελιά να στέκουν λες και σαν από θάμα, ο σκοπός σου γίνεται ονειρικός…
Μιας και το μεσημέρι το μοναστήρι κλείνει, αφήνουμε τα συνεπαρμένα μας μάτια, να μην ξεκολλούν από το μοναστήρι και μεις πορευόμαστε προς τον Λούσιο.
Λούσιος, ένα ποτάμι ορμητικό γεμάτο μυθολογία … Εδώ πρωτολούστηκε ο Δίας καθώς φυγαδεύτηκε από τη μανία του Κρόνου. Τον φυγαδεύσανε οι νύμφες η Νέδα, η Θεισόα και η Αγνώ. Καθώς πλησιάζεις τον ποταμό, ακούς από ψηλά την μανία των νερών του, που βαρούν στα βράχια. Στέκουμε για λίγο στη γέφυρα και αφηνόμαστε στη θέα και τον θόρυβό του. Παίρνουμε ανάσες. Θα ακολουθήσει ανηφορική πορεία μας, προς τη μονή Φιλοσόφου και τις χρειαζόμαστε…
Όπως ανηφορίζουμε αργά, απαντάμε στο διάβα μας διχάλα. Ευθεία προς Φιλοσόφου, αριστερά προς κρυφό σχολειό…Ε, δεν γίνεται να το αφήσουμε κρυφό, σκεφτόμαστε και πάμε κατά κει…
Η παλαιά μονή Φιλοσόφου, γνωστή και ως κρυφό σχολειό, βρίσκονταν όπως και η Προδρόμου, γαντζωμένη στο βράχο. Σήμερα, μέσα από την πύλη, απαντάς τα απομεινάρια της, ένα στενό γεμάτο πέτρα πέρασμα, που σε οδηγεί στην παλιά κλησιά. Οι τουφεκίστρες φέρνουν από τα πλάγια το φως, ενώ στους τοίχους αχνοβλέπεις εικόνες Αγίων, που ο χρόνος ακόμα δεν έσβησε…
Κατηφορίζουμε πάλι για τη διχάλα. Τώρα μια τελευταία γερή ανάσα την χρειαζόμαστε, καθώς αυτό που ακολουθεί μέχρι τη νεότερη μονή, είναι μια σειρά από σκαλοπάτια γαντζωμένα στα βράχια.
Ανάσα την ανάσα, σκαλοπάτι το σκαλοπάτι, φτάνουμε στη μονή Φιλοσόφου… Στην αυλή, γάτες χαδιάρικες μας υποδέχονται. Προσκυνάμε στην ατμοσφαιρική εκκλησιά, πίνουμε νεράκι και τρώμε λουκούμι που ο γέροντας προσφέρει, ακούμε τα λόγια του για το μοναστήρι και σιγά σιγά κινούμε για τα πίσω, πριν μας βρει το σούρουπο.
Στη Μονή Προδρόμου, απαντάμε δυο γαϊδουράκια που κουνούν τις κουδούνες τους για να τα χαϊδέψουμε. Στο μοναστήρι, τούτη την ώρα έχει λειτουργία. Η εκκλησιά είναι χωμένη μέσα στο βράχο. Στέκουμε για λίγο, προσκυνώντας τον Άγιο κι αφήνουμε την κατάνυξη να μας συνεπάρει... Μετά, αγναντεύουμε από ψηλά τη θέα των μπαλκονιών, πίνουμε καφέ στη σάλα και πριν ξεκινήσουμε, γλυκαινόμαστε με τί άλλο. Λουκούμι λέγεται το γλύκισμα των μοναστηριών.Το βράδυ, γεμάτοι εικόνες στο μυαλό πίνουμε κρασάκι σε ταβερνάκι στην περιοχή πριν σβήσουμε την απόλαυση της κουραστικής μας μέρας, στην κρεβατάδα μας…
Την άλλη μέρα, αποχαιρετάμε την Ιωάννα και ατενίζοντας την καταχνιά του κάμπου από τα ψηλά, φτάνουμε Στεμνίτσα.
Σήμερα θα την τριγυρίσουμε μέρα κι έχει πολλά να μας δείξει. Περπατάμε τη Μονή Ζωοδόχου Πηγής, περνάμε τη σχολή αργυροχρυσοχοΐας, διασχίζουμε την πλατεία της γερουσίας. Εδώ ένας καφές, κρίνεται πάντα απαραίτητος!
Μετά ανηφορίζουμε μέσα από τα πλακόστρωτα σοκάκια ως τα ψηλά. Αυλές γεμάτες λουλούδια μας συνοδεύουν στο διάβα. Στέκουμε για λίγο στην Παναγιά Μπαφέρω όπου ο τόπος κάτι σα να θέλει να μας πει για τα παλιά. Καταλήγουμε στο μνημείο ηρώων, από όπου απολαμβάνουμε τη θέα του χωριού και του φαραγγιού.Επόμενή μας στάση, όπου και θα κλείσουμε την περιήγησή μας στη Γορτυνία είναι η ιστορική Δημητσάνα. Στάση μεν, αλλά έχουμε να δούμε πολλά και εδώ.
Καμαρωτή στέκει στα ψηλά στην άκρη του Λούσιου. Ιστορική, γραφική, ρομαντική, ίσως από τους πιο γνωστούς ορεινούς προορισμούς της Πελοποννήσου. Χωριό δεν την λες, κάποτε ήταν πολιτεία σωστή. Η Δημητσάνα είναι αλήθεια πανέμορφη.
Σοκάκια της σε οδηγούν από την μια ως την άλλη άκρια του χωριού. Πυργόσπιτα, αρχοντικά, εκκλησιές, καφενεία, ταβέρνες, όμορφα καταλύματα, συναντάς στην περπατησιά σου.
Αφού την διαβήκαμε κάμποσο, αποφασίζουμε να αφιερώσουμε χρόνο σε τρεις ακόμα ξεχωριστές γωνιές της.
Μονή ΑιμυαλώνΚαθώς την κατηφορίζεις λουλουδιάσματα μέσα από τα βράχια σε καλοδέχονται. Περνάς την πύλη. Το καμπανοστάσιο στο πλατάνι, με τη βρύση τραβούν την προσοχή σου. Μπαίνοντας στη μονή καθώς τη διαβαίνεις ένα δέος σε διαπερνά. Ο ναός είναι σκοτεινός μα η ιστορικότητα και η ιερότητα σε αγγίζουν. Συνομιλούμε με τον μοναχό, για την ιστορία της μονής, την συνεισφορά της στον αγώνα, μα και για την προδοσία που λένε, πως κάποιος ηγούμενος έκανε, επί Τουρκοκρατίας, για να καταλήξει πιο δίπλα από τη μονή στο χαμό Κολοκοτρωναίων…
Αφήνουμε το μοναστήρι και βηματιστά φτάνουμε σε τρία λεπτά στον επονομαζόμενο Ληνό των Κολοκοτρωναίων. Σε τούτον το τόπο τα αδέλφια του Θόδωρου έχασαν τη ζωή τους προδομένα από συμπατριώτες τους. Κάποιοι είπαν ο ηγούμενος, κάποιοι το αρνούνται, όπως και να έχει, εδώ μετά από προδοσία σκοτώθηκαν Έλληνες αγωνιστές που πάσχιζαν για την ελευθερία του τόπου…
Μετά το Ληνό, στέκουμε στο μουσείο Υδροκίνησης.Στον τόπο τούτο το νερό, έπαιζε καθημερινά τον δικό του ρόλο στις δουλειές των ντόπιων. Με τη δύναμή του άλεθαν, έφτιαχναν μπαρούτι, έπλεναν, κάμανε δέρματα. Αυτά και τόσα άλλα θα δείτε και αξίζει να αφιερώσετε μισή σας ώρα για το σκοπό αυτό, στο μουσείο.
Με τη στάση μας στο μουσείο, κλείνουμε την απόδραση, στον αξιόλογο και ιστορικό τούτο τόπο. Με τις μπαταρίες γεμάτες, διασχίζουμε τον Λούσιο και αφήνουμε τις αναμνήσεις να μας συνοδεύουν καθώς ταξιδεύουμε προς την πόλη μας.
Αν δεν έχετε επισκεφθεί την Γορτυνία, κάντε το! Εμείς, θέλουμε σίγουρα, κάποια στιγμή να ξανάρθουμε. Μέχρι τότε θα συνεχίσουμε να ταξιδεύουμε τη σκέψη σας, με εικόνες, φωτογραφίες και όμορφες κουβέντες, σε όσες γωνιές του τόπου μας ανακαλύπτουμε…
Αφήγηση
Ν.Κ.
ΟΙ ΔΙΗΜΕΡΕΣ ΑΠΟΔΡΑΣΕΙΣ ΕΥΧΑΡΙΣΤΟΥΜΕ ΓΙΑ ΤΗΝ ΥΠΟΣΤΗΡΙΞΗ ΣΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΑΠΟΔΡΑΣΗΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΕΙΝΟΥΜΕ:
ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΑΜΟΝΗ ΣΑΣ
ΓΙΑ ΤΟ ΦΑΓΗΤΟ ΣΑΣ
ΓΙΑ ΚΑΦΕΔΑΚΙ ή ΜΕΖΕ
Ευχαριστούμε επίσης το Rocabella Hellinikon για την ευγενική φιλοξενία του
-
Φωτογραφίες
info@2daysescape.gr
Copyright © 2024 2Days Escape