Λες και ο κυρ αστυνόμος ήθελε να με προφυλάξει από το να αποτυπώσω στην ιπτάμενη μηχανή μας, τον παράδεισο που επρόκειτο στάχτη να γίνει…

«Δεν επιτρέπεται η πτήση drone στην περιοχή, ό,τι τράβηξε, τράβηξε...» μου είπε και βαστώντας τα στοιχεία μου με άφησε να συνεχίσω την φωτογραφική μου περιήγηση στην μικρή Ελβετία της Ελλάδας.

Το μόνο που σήμερα λυπάμαι είναι πως τέτοιες εικόνες πρέπει να περάσουν πολλά πλέον χρόνια για να μπορέσει να δει το μάτι μας… Κι όσοι τις είδαμε, κάτι στο μυαλό μας έχει μείνει ως όμορφη περιπατητική ή ποδηλατική ή μηχανοκίνητη ανάμνηση. Για όλους τους άλλους εύχομαι σύντομα να υπάρξει μια μέρα που θα μπορέσουμε πάλι κάπως έτσι να τα αντικρύσουμε…

Διάλεξαν από αρχής της βασιλείας τους τούτο τον τόπο και τον έπλασαν δασωμένο, κάπως να θυμίζει τον προγονικό τους βίο στην βόρεια Ευρώπη. Και είναι αλήθεια ότι καλά, τόσα χρόνια μετά, τα κατάφεραν…

Φθάνοντας στα βοηθητικά των ανακτόρων κτίσματα, λες και περιμένεις την μικρή Ολανδέζα να βγει από κάποια ξυλόπορτα να σε υποδεχθεί.

Τα παιδιά μάλλον έχουν λύσει όλα τους τα ζητήματα και απολαμβάνουν στο καταπράσινο ξέφωτο, φως και παιγνίδι…

Κοιτώντας τα κτίσματα του παρελθόντος, τα χρώματα δεν αφήνουν περιθώρια να μην ταξιδέψεις σε παραμύθια τον συλλογισμό. Οι λεπτομέρειες στις στέγες σιδερωμένες επιμελώς, καμωμένες με ευρωπαϊκό γούστο και μεράκι.

Μια στάση μπρος στο μικρό κτίσμα, με την κάποτε περιποιημένη είσοδο, απαραίτητη για λίγη ξεκούραση, πριν ακολουθήσει και άλλος περίπατος.

Προς τα κτίσματα των παλατίων… Μια ανατριχίλα βγάζει η επιγραφή όχι τόσο για την μουτζουρωμένη της όψη, καθώς τα άνευ προφανούς λόγου γκράφιτι έχουν εξοικειώσει το μυαλό, όσο για το τι πρόκειται να απαντήσω πιο πέρα.

Μαρμαρωμένος ο λέοντας ιδρώνει στην υγρασία της μέρας, κρύβοντας μετά βίας τα δάκρυα για την επακολουθούμενη πύρινη καταστροφή, που έχει διαβλέψει από την εμφανή απουσία μέσων πυρόσβεσης, που ίσως κάπως προλάβουν το κακό της όποιας λαίλαπας ορεχθεί τούτον τον παράδεισο… Προσφέρει την μαρμάρινη στέρνα μπρος στην προτομή, να σώσει οτιδήποτε αν σώζεται από τα πάλαι ποτέ βασιλικά μεγαλεία. Μην ματαιοπονείς λέοντα, ό,τι είναι να γίνει, θα γίνει…

Αντικρύζοντας το παλάτι βάζεις την φαντασία να καλπάσει σε πριγκίπισσες και πρίγκιπες που εδώ τριγύριζαν πάνω σε βασιλικές άμαξες και περήφανα άλογα. Βγαλμένες από τα παραμύθια που έχουν φέρει ψυχολογικά φορτία στα κεφαλικά κύτταρα του νεοέλληνα, που ποτέ δεν βρήκε το πριγκηπικό του ταίρι στην συντροφική αγκαλιά.

Τριγυρίζω και το μάτι πέφτει απάνω στο πρασινωπό άγαλμα με το καταπονημένο άλογο να κουβαλά την ελπίδα απάνω στο γάντι και στο περιστέρι που θέλει να φέρει ο ιππέας του…

Η σκάλα, διπλή μαρμάρινη στην σκιά του παλατιού. Διακοσμημένη περίτεχνα τόσο με τον προφητικό λέοντα, το σιντριβάνι του, αλλά και μαρμάρινα δημιουργήματα γλαστρών, άξια βασιλικής άποψης.

Κάνω με την παρέα μου τον κύκλο όπου απαντάμε πάλι περίτεχνα κτίσματα, τούτα όμως εγκαταλειμμένα στην τύχη του χρόνου. Κάτω από πεσμένα μεταλλικά υπόστεγα, παλαιά βασλικά οχήματα συμπιέζουν τα ξεχασμένα τους μεγαλεία στα κατεστραμμένα τους τιμόνια, στα ξεχαρβαλωμένα ταμπλό, στις συμπιεσμένες οροφές τους. Πόσο κρίμα…

Πιο δίπλα σε μισογκρεμισμένους τοίχους ανάμεσα, κρυμμένα καλά στέκουν δυο βαρέλια, μαρτυρώντας ότι εδώ κάποτε ήταν κελάρι. Πόσα άραγε ποτήρια, να τσούγκρισαν χάρη σε αυτό οι επίσημοι μιας εποχής που ανεπιστρεπτί κύλησε κι έφυγε;

Περνώ πλάι από το ξέφωτο. Σα να γέμισε και από άλλα παιδιά. Το ατενίζω από τον λόφο κι αφήνομαι στις παιδικές μου αναμνήσεις, να με κάνουν για λίγο να τρέχω και γω ανάμεσά τους.

Προχωρώ προς τα βασιλικά μνήματα, που δίχως καθοδήγηση πρέπει κάπως να ανακαλύψω. Δυο μοτοκρός σπάνε την ηρεμία του τοπίου. Ανηφορίζω… Ένα υπό ανακαίνιση κτίσμα οδηγεί τα βήματα σε ένα ξωκλήσι. Εδώ πρέπει να είναι.

Κάπως έτσι ολάκερη η βασιλική ιστορία της χώρας, από την απαρχή του νεοελληνικού κράτους, βρίσκεται στην αγκαλιά τούτης της γης, ανάμεσα σε απόκοσμα δένδρα, σε ναούς που φτιάχτηκαν εις ηγετική μνήμη.

Γαλαζοαίματοι κάποτε ηγέτες, που το όνομά τους αναμιγνύεται στην ιστορία της Ελλάδας που μεγάλωνε, βασίλισσες πρίγκηπες και πριγκίπισσες, που μόνο η ταφική μνήμη τους πλέον δω κείτεται…

Την ιστορία δεν πρέπει να την ξεχνάς μήτε να την παραμελείς ακόμα και όταν διαφωνείς μαζί της…

Περιηγηθείτε στις προτάσεις, ταξιδέψτε νοερά μέσα από αυτές, με την πρώτη ευκαιρία ζήστε τις με τον δικό σας τρόπο και μοιραστείτε όποια στιγμή σας, κάθε σκέψη ή φωτογραφία σας

Γράψτε μας τις σκέψεις σας

  #βουνό    #οικογένεια    #χειμώνας    #καλοκαίρι    #περίπατος    #πεζοπορία    #οδικές εφορμήσεις    #αρχαιολογική περιήγηση    #θρησκευτική αναζήτηση    #διαδρομές    #εκδρομή    #περιπέτεια    #απόδραση