Οι αρχαίοι Αθηναίοι πρόγονοι έβγαζαν το μάρμαρο από την καρδιά του Πεντελικού βουνού και μέσα από αρχαία λιθόστρωτα μονοπάτια, τo τσουλούσαν παράλληλα στις ρεματιές του Πεντελικού προς τα κάτω.

Συναντούσαν την σημερινή ρεματιά Χαλανδρίου από την δυτική της πλευρά, προχωρούσαν παράλληλα, κάποια στιγμή την διέσχιζαν και συνέχιζαν παράλληλα προς την ανατολική της πλευρά μέχρι που έφταναν περίπου στο ύψος της σημερινής Κηφισίας.

Οι δρόμοι της πόλης φαίνεται πως με κάποιο τρόπο ακολούθησαν τα παλιά μονοπάτια και κάπως έτσι μπορούμε να θεωρήσουμε ότι ακολουθώντας το "αρχαίο μονοπάτι της Κηφισίας" τα μάρμαρα έφταναν μέχρι το ύψος της σημερινής Βασσιλίσης Σοφίας και εν συνεχεία μέσα από τον βασιλικό κήπο περνούσαν μπρος από τις στήλες του Ολυμπίου Διός για να καταλήξουν στη νότια πλευρά της ακρόπολης πριν να ανέβουν ως την κορυφή του λόφου ...

Αυτή τη διαδρομή οραματιζόμαστε σήμερα, μέσα από τις Διήμερες Αποδράσεις να καταφέρουμε να την αναβιώσουμε.Μια διαδρομή που θα συνδέει την ιστορία της πόλης και το κέντρο της, με την γεννέτειρα Πεντελική γη, προσδίδοντας στην σύγχρονη πόλη την ευκαιρία να προσεγγίσει το Πεντελικό βουνό και να αναδείξει μερικά ακόμα παρθένα σημεία της φύσης, που βρίσκονται κατά μήκος των ρεματιών της...

Για το σκοπό αυτό απευθυνθήκαμε τόσο στην Δήμαρχο Πεντέλης Δήμητρα Κεχαγιά όσο και στην Αντιπεριφειάρχη Βορείου Τομέα Λουκία Κεφαλογιάννη, τους μιλήσαμε για το όραμα της ενοποίησης του αρχαίου λατομείου με την πόλη, τις προσκαλέσαμε να κάνουμε ένα μέρος της διαδρομής, περπατήσαμε μαζί τους και με χαρά διαπιστώσαμε ότι το χάρηκαν όσο κι εμείς...

Απομένει φυσικά το όραμα σταδιακά να αποκτήσει σάρκα και οστά και κάποια στιγμή να τα καταφέρουμε να δημιουργήσουμε μια διαδρομή που θα διασυνδέει την σπηλιά του Νταβέλη με το κέντρο της πόλης, καταλήγοντας ως τον αρχαίο βράχο του Παρθενώνα!

Κι εφόσον η αρχή είναι το ήμισυ του παντός κι εμείς περπατήσαμε την αρχή, αισιοδοξούμε φυσικά και για το αποτέλεσμα...

Είστε μαζί μας; Περπατήστε κι εσείς την διαδρομή και βοηθήστε με τον δικό σας τρόπο στην δημιουργία της !

Η διαδρομή μας θα έπρεπε να ξεκινά από την ακρόπολη και να καταλήγει στο αρχαίο λατομείο της Πεντέλης, γνωστό και ως σπηλιά του Νταβέλη. Όμως μέχρι να μπορέσει ένα όραμα σαν αυτό να γίνει πράξη και πόσο μάλλον να περπατηθεί, γνωρίζουμε ότι θα χρειαστεί αρκετή υποστήριξη, θέληση, προσπάθεια, χρόνο και φυσικά... ελπίδα. Εμείς λοιπόν βάζοντας την ελπίδα να συντροφεύει το όραμα, κάναμε ανάποδα την αρχή. 

Στην παρέα μας βρέθηκαν η Δήμητρα Κεχαγιά, Δήμαρχος Πεντέλης και η Λουκία Κεφαλογιάννη, Αντιπεριφερειάρχης Βορείου Τομέα της Περιφέρειας Αττικής, οι οποίες αφού άκουσαν την σκέψη, δέχθηκαν την πρόσκληση - πρόκληση και μας συντρόφευσαν για 2 περίπου ώρες από την σπηλιά μέχρι και το γεφύρι της Πλακεντίας, γνωστό και ως "γιοφύρι πέντε καμάρες" στα Κάτω Μελίσσια. Κάπως έτσι η παρέα έκανε την αρχή και κατέβασε τον Νταβέλη από τα λημέρια του, μέχρι τα βορινά της πόλης.

Όσο για την συνέχεια; Μία τέτοια διαδρομή θα χρειαστεί σίγουρα την υποστήριξη και άλλων προσώπων, Δημάρχων, παραγόντων της Περιφέρειας, αλλά και της Πολιτείας, προκειμένου το όνειρο να αποκτήσει κάποια στιγμή σάρκα και οστά...

Κυριακή πρωί με τις μάσκες στα πρόσωπα, η ομάδα του Νταβέλη παραλαμβάνει συμβολικά μαγκούρες με το όνειρο του λήσταρχου να κατέβει στην πόλη, χαραγμένο πάνω τους. Τις μαγκούρες με αγάπη δώσαμε στην Αντιπεριφερειάρχη και στην Δήμαρχο, ώστε να μην ξεχνούν τον περίπατο που κάμαμε και φυσικά να συνεχίζουν να θυμούνται το σκοπό τούτου του εγχειρήματος. 

Κάπως έτσι κινούμε από την σπηλιά με τις βυζαντινές εκκλησιές προς την κατηφοριά.

Η διαδρομή περνά στην αρχή από το μόνο σημείο του αρχαίου λιθόστρωτου που ακόμα διατηρείται όπως υπήρξε κατά τους αρχαίους χρόνους και το οποίο φυσικά αποζητά την προστασία όλων μας, προκειμένου να παραμείνει και για τους επόμενους αιώνες στην θέση όπου το άφησαν οι αρχαίοι πρόγονοι.

Σύντομα το λιθόστρωτο γίνεται πέτρινος χωματόδρομος, που τα γύρω λατομεία χρησιμοποιούσαν για πρόσβαση στο σχετικά πρόσφατο παρελθόν. Μεις με τις γκλίτσες στα χέρια προχωρούμε ...

Η θέα εντωμεταξύ από δω πάνω, συναρπάζει καθώς τα βήματά μας δοκιμάζονται στην πετρόσυρτη κατηφοριά.

Τριγύρω η ανθρώπινη παρουσία, δείχνει το σκληρό της πρόσωπο. Αφού διαχρονικά λάξευσε τα έγκατα του βουνού, τώρα σκορπά ανεγκέφαλα μέσα στις πληγές του κάθε λογής μπάζα και απορρίματα. Ευτυχώς στις μέρες μας είναι πλέον πολύς ο κόσμος που αγαπά τη φύση και επιχειρεί φιλότιμα να την προστατεύσει και να την αποκαταστήσει...

Μισή περίπου ώρα περιπάτου, μας φτάνει έξω από την εκκλησιά του Αγίου Γερασίμου όπου κάνουμε μια μικρή στάση για νερό και ξεκούραση.

Λίγο παρακάτω ο χωματόδρομος συναντά την πρώτη άσφαλτο, μέσω της οποίας κατηφορίζουμε παράλληλα με την ρεματιά που έχουμε στα αριστερά μας, μέχρι την πλατεία της Νέας Πεντέλης. Με κατέυθυνση τώρα προς την ρεματιά, μπαίνουμε σε λίγα λεπτά στο μονοπάτι της, όπου η ομάδα "Βριλησσός" έχει φτιάξει καλή σηματοδότηση.

Καθώς διαβαίνεις το μονοπάτι η ζωντάνεια της φύσης πλάι σε τρεχούμενα νερά, μικρούς καταρράκτες, αλλά και το δάσος το οποίο έχει καταφέρι να επιβιώσει δίπλα στην πόλη ταξιδεύουν και ξεκουράζουν το μυαλό ...

Μεις ανηφορίζουμε, κατηφορίζουμε, χαμογελούμε και συνεχίζουμε, βαστούμε τα σχοινιά όπου τα συναντάμε κι όπου ο τόπος γλυστρά, διασχίζουμε το ποτάμι και αφήνουμε το μονοπάτι να μας οδηγήσει μέχρι την Αγία Μαρίνα Μελισσίων.

Τώρα ακολουθούμε πεζοδρομημένη διαδρομή, που έχει δημιουργηθεί κατά το παρελθόν από τον Δήμο Μελισσίων, με την ευγενική μάλιστα υποστήριξη ορισμένων ιδιωτών, που παραχώρησαν για το σκοπό αυτό γη.

Η διαδρομή πλάι στην πλακόστρωτη ρεματιά συνδιάζει από την μία της πλευρά την θέα του ποταμού με την "οργιώδη" βλάστηση και από την άλλη τη θέα των σπιτικών της πόλης. Στέκουμε σε μια γωνιά και αφήνουμε την σκέψη μας να κυλήσει μαζί με το ποτάμι. Κι αφήνουμε κείνο να την οδηγήσει όπου ο νους θέλει να την φτάσει...

Διασχίζουμε τώρα με προσοχή την Λεωφόρο Ανδρέα Παπανδρέου πλάι στο γυμνάσιο Μελισσίων.

Ακολουθούμε τις τοπικές οδούς πλάι στην ρεματιά έως ότου, λίγη ώρα μετά οδηγηθούμε ως την μικρή πέτρινη γέφυρα, που η Δούκισσα Πλακεντίας έφτιασε για να περνά με την άμαξά της το ρέμα και να πηγαίνει στην οικία που είχε, στους πρόποδες του βουνού. Οι κακιές γλώσσες λένε πως η Δούκισσα ήταν ένας από τους λόγους που ο Νταβέλης κατέβαινε κρυφά στην πόλη, όμως εμάς τα προσωπικά τους δεν μας αφορούν.

Εμείς καταφέραμε να κατεβάσουμε τις μαγκούρες με τον Νταβέλη και κάπως έτσι να ολοκληρώσουμε την αρχή μιας διαδρομής που θέλουμε να πιστεύουμε πως μια μέρα θα μπορέσει να προχωρήσει και παρακάτω... 

Να φτάσει τον Άγιο Αντώνιο, να διασχίσει την ρεματιά μέχρι το κέντρο του Χαλανδρίου, να απαντήσει με κάποιο τρόπο το "αρχαίο μονοπάτι" της Κηφισίας και από εκεί να φτάσει μέχρι το Ζάπειο, τις στήλες του Δία και να καταλήξει στην ακρόπολη.

Το σίγουρο, είναι ότι η διαδρομή θα χρειαστεί και άλλες προσπάθειες για να γίνει πράξη. Η συζήτηση πάντως με την Αντιπεριφερειάρχη και την Δήμαρχο, μας άφησε υψηλές προσδοκίες...

Και φυσικά θα χαρούμε πολύ να βρούμε ανταπόκριση από πολύ κόσμο, ώστε μια μέρα η πόλη να σμίξει την ιστορία του κέντρου και του αρχαίου βράχου, με το βουνό που γέννησε τον Παρθενώνα της...

Μέχρι τότε περπατήστε κι εσείς τον Νταβέλη με τον δικό σας τρόπο από την σπηλιά του μέχρι το γεφύρι της Πλακεντίας και το ανάποδο, μα τον αξίζει το κόπο...

Αφήγηση

Ν.Κ.

Περιηγηθείτε στις προτάσεις, ταξιδέψτε νοερά μέσα από αυτές, με την πρώτη ευκαιρία ζήστε τις με τον δικό σας τρόπο και μοιραστείτε όποια στιγμή σας, κάθε σκέψη ή φωτογραφία σας

Γράψτε μας τις σκέψεις σας

  #βουνό    #οικογένεια    #ποτάμι    #χειμώνας    #καλοκαίρι    #περίπατος    #πεζοπορία    #διαδρομές    #εκδρομή    #περιπέτεια    #απόδραση    #τρέξιμο    #ποδηλασία    #σπηλιά    #Πεντέλη    #γεφύρια    #Αθήνα    #ακρόπολη