Μέρα πρώτη - Για πεζοπόρους και όχι μόνο εκδρομείς

(στον ξενώνα)

Κινήσαμε ξημερώματα από την Αθήνα, ώστε κατά τις 10:00 να απαντήσουμε τον Κώστα και την Δήμητρα στον αλπικό τους ξενώνα "alpine aria"  από όπου θα εφορμούμε για λίγες μέρες στην περιοχή. Εντύπωση μας προξενεί η αυτοσχέδια πίστα αναρρίχησης που έχει διαμορφωθεί στην μια του πλευρά, καθώς και η ιδιαίτερη αρχιτεκτονική του, που συνδυάζει την πέτρα με το ξύλο, συνταιριάζοντας την τοπική με μια ευρύτερα ευρωπαϊκή αισθητική αντίληψη των πραγμάτων.

(στον Χελμό)

Πολύ ώρα για καλωσορίσματα δεν έχουμε, καθώς η μέρα μας θα έχει ορειβασία σε μέρη όπου η μυθολογία προσκάλεσε να πάμε, για να ανταμώσουμε ημίθεους και ύδατα και πατήματα με κορφές, όπου οι αρχαίοι θεούς ανέβαζαν κι οραματίζονταν στα κείθε...

Μποτάκια ορειβατικά, τα πόδια στο γκάζι και στο φρένο της τετρακίνησης και με λίγη ώρα ανάβασης από το χιονοδρομικό ως το αστεροσκοπείο, αφήνουμε το αυτοκίνητο, έτοιμοι να περιηγηθούμε στις κορφές και τα μονοπάτια του Χελμού. Η πεζοπορία ξεκινά κατηφορικά μέσα σε αλπικό τοπίο, πλάι από μαντριά όπου τα κοπάδια καλοκαιριάζουν. Σύντομα περμάμε δίπλα από πηγές και βράχια από όπου λιγοστά νερά ξεπροβάλλουν. Πρόκειται για το μαυρονέρι, όπως καλούν τα νερά οι ντόπιοι.

Πιο κάτω σκούρα λασπωμένη στεγνή από νερά λίμνη φανερώνεται στο διάβα. "Τούτη είναι η μαυρολίμνη" μας λέει ο Κώστας, καθώς πλάι της ανηφορίζουμε την πλαγιά. Τώρα η διαδρομή θέλει λίγο ακόμα προσοχή, καθώς η γης εδώ ρέει και οι σάρες βάζουν κάπως δύσκολα στο μονοπάτι. Προσεκτικά κατηφορίζουμε μέχρι που η αρχαία σπηλιά κάτω από τον λιγοστό καταρρράκτη φανερώνεται... Ύδατα στηγός, μας καταβρέχουν και για λίγο ο νους ταξιδεύει στον ημίθετο Αχιλλέα που δω βαπτίστηκε ολόκληρος πλην της φτέρνας του, που έμελλε να αποτελέσει και την αχίλλειο πτέρνα της ξακουστής ζωής του...

Ήρθε η ώρα της ανηφοριάς και σκοπό έχουμε να την πάμε μέχρι τον ψηλότερο της Αχαϊκής γης τόπο. Οι ανάσες ζορίζουν, μα η ολόγυρη θέα αποζημιώνει τον περιπατητή. Βήμα στο βήμα, η ψιλή κορφή όλο και πιο κοντά σιμώνει, μέχρι που η βηματισιά μας την κατακτά και η αίσθηση του αέρα κει στα ψηλά, συνεπαίρνει τις αισθήσεις. Απέναντι η Στερεά, πιο δίπλα η Ντουρντουβάνα και η Ζήρεια και στα πίσω το Μαίναλο, ο Ερύμανθος και σαν του ορίζοντα η διαύγεια το βλέμμα αφήνει, κείνο μέχρι τον Ταΰγετο φτάνει...

(στο Πλανητέρο)

Μετά από πεζοπορία, το στομάχι να γεμίσει ζητά... Όσο για τα δικά μας, αυτά τα αναλαμβάνουν οι νοστιμιές του Πλανητέρου στην ομώνυμη ταβέρνα της Γεωργίας και του Γιώργου. Κει στου χωριού την άκρη πλάι στα τρεχούμενα του ποταμού νερά, μέσα στο πράσινο και στη φύση, όαση γεύσεων... Πέστροφα μαγειρεμένη σε κάθε έκδοση φάγαμε και καλή κουβέντα με την Γεωργία και τον Γιώργη πιάσαμε...Όσο για μετά, έναν περίπατο μέχρι τις πηγές με τα πλατιάνια, δίπλα στις απλωμένες του χωριού πραμάτειες, για να χωνέψουμε κάμαμε.

(στα Καλάβρυτα)

Ζεστό μπανάκι την κούραση της μέρας να διώξει κι ευθύς την σουρουπωμένη άποψη των Καλαβρύτων αποζητάμε να ιδούμε. Κει πλάι στον σταθμό του τραίνου, το σούρουπο γλυκά την πόλη στο σκοτάδι παραδίδει... Και σα θες γλυκά να κοιμηθείς, πρωτού στο κρεβάτι ξαπλώσεις, δυο ποτηράκια κρασί με ένα μεζέ, μπορείς στον ταβερνέ να απολαύσεις. Μεις το κάμαμε στο "Σπιτικό" της Μικαέλας και μετά γλυκά στον αλπικό ξενώνα μας, τα κορμιά ξαποστάσαμε...

Μέρα δεύτερη - Οι μνήμες ζωντανεύουν την ιστορία του τόπου

(στο λόφο - μνημείο του Καπή)

Πρωί πήραμε από νωρίς το καλντερίμι που τον Δεκέμβρη του 43 στον πόνο και στον οδυρμό ολάκερη την πόλη οδήγησε... Η ψυχή βαραίνει της ανηφοριάς τις περπατησιές πλάι στους στίχους που συνοδεύουν το διάβα. Το καλντερίμι οδηγεί στη λάκα του Καπή, κει όπου το χθες μαρτυρικά μολόγησε σε ολάκερον τον τόπο. Μάρμαρο, σταυροί, ονόματα ευχές και μνήματα πονούνε το βλέμμα που τα θωρρεί... Δω πάνω ο κατακτητής, δίχως μπέσα, δίχως ανθρωπιά, δίχως σταλιά ενδιαφέροντος για τον τόπο που πατούσε, εκτέλεσε κάθε ανδρική και αγορίστικη φιγούρα σαν έμοιαζε του δεινάστη πως τους 14 χρόνους της ζωής περνούσε.  Κει βάλαν το όριο της ζωής για τα Καλάβρυτα οι Γερμανοί εκτελεστές. Θλίψη, στενοχώρια κι αγανάκτηση. Κοιτάμε στον λόφο, το σύγχρονο του τόπου μήνυμα "OXI ΠΙΑ ΠΟΛΕΟΜΟΙ - ΕΙΡΗΝΗ". Έτσι ας είναι λέμε ...

(στην Αγιά Λαύρα)

Να και η βροχή ήρθε λες για να ξεπλύνει τις πονεμένες μνήμες μας. Για ψυχική ανάταση κινούμε προς την πλαγιά όπου περήφανα προβάλει η Μονή, που χάραξε την ιστορία ολάκερης της σύγχρονης πατρίδας. Πηγαίνουμε για την Αγία Λαύρα, δω όπου η επανάσταση για την ελευθερία του έθνους ξεκίνησε. Κάποιοι μας είπαν πως η αρχή έγινε πριν τις 25 του Μάρτη, με όρκους και λειτουργιές. Όπως και νά ναι, δω η καρδιά της χώρας βαρά δυνατά κάθε που ο Ευαγγελισμός της Παναγιάς έρχεται. Προσκυνάμε την χάρη της, σκεφτόμαστε της λευτεριάς τους ήρωες, πρωτού για την πόλη, πάλι το βάλουμε...

(στο μουσείο ολοκαυτώματος Καλαβρύτων)

Κει απέναντι από τον σταθμό στο παλιό σχολειό, κει όπου η Βέρμαχτ τον Καλαβρυτινό λαό σε μελλοθάνατους του σώματος και μελλοθάνατος της καρδιάς χώρισε, κει σήμερα μουσείο στην μνήμη του ολοκαυτώματος έχει φτιαχθεί. Ακολουθούμε τους διαδρόμους ακούοντας τον λόγο και βλέποντας όσα ανείπωτα οι φωτογραφίες της καταστροφής και των νεκρών μιλούνε... Η καρδιά μας πληγώνεται. "Πώς μπορεί βρε ζωή, τέτοια απανθρωπιά τον άνθρωπο να κυριεύει;" αναρωτιώμαστε. Απαντήσεις πουθενά... Αφήνουμε το μουσείο, με την εικόνα όσων εκτελέστηκαν να στοιχειώνει για πάντα τη ναζιστική σημαία και με το άγαλμα της γυναίκας και των παιδιών να σέρνουν το άψυχο κορμί του άνδρα συζύγου, του πατέρα, του αδελφού...

(στον καφενέ και στον ταβερνέ)

Απέναντι από το μουσείο στέκουμε στον καφενέ¨Γρι Γρι" του Γιάννη, τις στιγμές να γλυκάνουμε. Πίσω από τη γενειάδα του προσώπου, κρύβεται η ψυχή μικρού παιδιού. Απολαμβάνουμε τα παραδοσιακά γλυκίσματα κι αφηνόμαστε στον λόγο του σύγχρονου επαναστάτη με την λαογραφική παιδεία και παράδοση να κυριεύουν την καθημερινότητα, τους κόπους, την αγάπη και την ίδια την ζωή... Γιάννη, ευχόμαστε να είσαι πάντοτε καλά και να κερνάς γλυκά την ζωή με τον ζωντανό σου λόγο...

Μα καθώς μεσημέριαζε η Πόλυ με τον Αντώνη, μας περίμεναν για κρασί και νόστιμους μεζέδες, στην ταβέρνα τους στην Ζαχλωρού. Η αγάπη και η δύναμη της ψυχής τούτων των μεγάλων παιδιών, νικά τις δυσκολίες κι αυτό θέλουμε να βαστάξουμε πίσω από τις κουβέντες. Γιατί είναι αλήθεια ότι τα όνειρα δεν φτάνονται μόνο επειδή ο τόπος είναι όμορφος. Η ζωή συχνά δείχνει το άλλο της πρόσωπο, μα σεις παιδιά, έχετε λεβέντικες καρδιές και μεις στέκουμε κοντά σας! Θά ρθει κα η ώρα που τα όνειρα, αλήθεια θα γενούν...

(η κυρία Αγγελική)

Καθώς σκοτείνιαζε ανεβαίνουμε τα σκαλοπάτια της κυρίας Αγγελικής. Μια γυναίκα που η ζωή στα εννιά της χρόνια, στιγμάτισε σκληρά, σκοτώνοτας πατέρα κι αδελφό με ανάδελφες απάνθρωπες ναζιστικές σφαίρες... Καλή μας κυρία Αγγελική, να φτάσεις και να περάσεις τα εκατό σου ευχόμαστε και πάντα ο λόγος σου να είναι σοφός και καθαρός, όπως τον ακούσαμε, όπως μας συγκίνησε... Μα η δικιά σου σοφία, βουτηγμένη στον πόνο, στο δάκρυ, στην ελπίδα, στην συγνώμη που ποτές δεν άκουσες, βουτηγμένη στα χρόνια που γλυκόπικρα στην ζωή σου κύλησαν, στις ιστορίες και στα διδάγματα που πάντα θα μιλάς και θα αφηγείσαι...

(βραδάκι στην ταβέρνα)

Βραδάκι μας βρίσκει να τσουγκρίζουμε τα κρασοπότηρά μας στο "Τζάκι", κουβέντες καλές αλλάζοντας με τον Γιώργο και την φαμίλια του, ενώ γευόμαστε τα νόστιμα της ταβέρνας τους ψητά. Και μετά ποδαράτι για τον ξενώνα το βάνουμε, ο ύπνος που θά λθει, της μέρας τις συγκινήσεις να απαλύνει...

Μέρα τρίτη - Για λάτρεις των σιδηροδρόμων και των διαδρομών

(στο τρενάκι του οδοντωτού)

Μετά από ένα γεμάτο πρωινό δια χειρός Δήμητρας, αφήνουμε το αυτοκίνητο στην Ζαχλωρού και από τον σταθμό του Μεγάλου Σπηλαίου επιβιβαζόμαστε στο ξακουστό τρένο του οδοντωτού, που από καρβουνιάρης του χθες, έχει γίνει ηλεκτροσιδηρόδρομος του σήμερα. Η διαδρομή προς Διακοφτό χαρίζει πανέμορφες εικόνες. Σπηλιές, τούνελ, γεφύρια, βλάστηση, νερά κι ολόγυρα ένα φαράγγι μοναδικής ομορφιάς, κάνουν την σιδηροδρομική τούτη διαδρομή, μια από τις ομορφότερες της πλάσης...

(περπατώντας τον οδοντωτό)

Αφού κατηφορίσαμε μέχρι Διακοφτό, κατεβήκαμε από το τρένο στην ανηφοριά λίγο πριν τις λεγόμενες Πόρτες, για να απολαύσουμε και περιπατητικά την διαδρομή ως την Ζαχλωρού. Κει ο Αντώνης και η Πόλυ, δεν μας αφήνουν να φύγουμε, αν δεν πιούμε ένα τσιπουράκι, έστω και στο ποδάρι και φυσικά χατήρι, μεις δεν χαλούμε...

(για φαγητό και πάλι για περίπατο)

Μεσημέρι μας βρίσκει να δοκιμάζουμε τις γεύσεις στο "Σπίτι της Μαριώς",σε ένα εστιατόριο φιλικό στα ζώα, όπου πέραν από φαγητό θα απολαύσεις, σαν είναι καλός ο καιρός, την ομορφιά του κήπου που τα παιδιά έχουν ολόγυρα φτιάσει. Κι αφού την κουβέντα πιάσαμε και φάγαμε και ήπιαμε, τους φίλους μας χαιρετήσαμε, ένα μικρό ακόμη μονοπάτι για να κάμουμε.

Κάτω από το Μεγάλο Σπήλαιο, έχουν διατηρήσει το μονοπάτι που ένωνε παλιά, το Μοναστήρι με την Ζαχλωρού. Μέσα στο πράσινο, στα δένδρα και δίπλα από τα βράχια, τα ποδάρια μας οδηγούν από τα πάνω στον Βουραϊκό ποταμό, λίγο πριν το χωριό. Και σαν δυο ανάσες κάτω από τα πλατάνια πήραμε, με λίγο κόπο πάλι στα πάνω μέχρι το δρόμο του μοναστηριού ανεβήκαμε.

(στο Μέγα Σπήλαιο)

Με το αυτοκίνητο φτάνεις ως την αυλή της Μονής κάτω από τα εντυπωσιακά κατακόρυφα μετέωρα βράχια της. Μετά περπατάς το μοναστήρι σε αίθουσες που εντυπωσιάζουν το βλέμμα και γαληνεύουν την πίστη. Κει σαν περάσεις από του μουσείου την γωνιά, στα έγκατα του σπηλαίου τον Σταυρό προσκυνάς και νερό από την πηγή πίνεις...

(Με τον Αλέξη)

Πλάι στον σταθμό στα Καλάβρυτα, ο Αλέξης λάτρης των τρένων , μας μιλά για την οδοντωτή αγάπη του και όσα με μεράκι προσπαθεί για χάρη της να προσφέρει.  Αλέξη συνέχισε να κάνεις ό,τι αγαπάς και αν κάποια στιγμή στις γραμμές τον καρβουνιάρη καταφέρεις να βγάλεις, θα χαρούμε να κάνουμε μαζί την διαδρομή που τόσο ονειρεύεσαι...

(στην ταβέρνα)

Βραδιάζει και στο τραπέζι του Έλατου με τον Γιάννη καθόμαστε. Κείνος, από μικρός μας λέει, φανέρωνε ανήσυχο πνεύμα και τη ζωή στα όρια στράγγιζε, μέχρι να μεγαλώσει και πλάι στην Ιωάννα να βρεθεί και ήρεμα την οικογένεια να μεγαλώσει. Κει τρώμε, πίνουμε, για τα καμώματα του Γιάννη μιλούμε, πρωτού για τελευταίο βράδυ στο "Alpine" τα κορμιά ξεκουράσουμε...

Μέρα τέταρτη - Η επιστροφή είναι πάντα κάπως...

(πρωινό καφεδάκι)

To πρωινό αποχαιρετάμε την Δήμητρα, τον Κώστα και τον ξενώνα με μια θλίψη αφού η απόδραση πλησίαζε στο τέλος της. Πρωτού όμως για την Αθήνα το βάλουμε, τέσσερις ακόμα στάσεις θα κάμουμε. Πρώτη στου Γιάννη το αγρόκτημα "Ωριάς", για καφέ, στον όμορφο κήπο δίπλα στα ζωντανά και στην πρασινάδα. κάμουμε. Και κουβέντες αλλάζουμε και όμορφα την ώρα περνούμε

(στα σπήλαια)

Στου Χελμού τις πλαγιές, ένα αρχαίο ρήγμα και το νερό έχουν κάμει φανταστική δουλειά μέσα στο βουνό. Τα σπήλαια των λιμνών είναι και εντυπωσιακά και μοναδικά στον κόσμο. Τα περπατάμε και τα αριστουργήματα που ο χρόνος στα έγκατά τους χάραξε, απολαμβάνουμε...

(Στην Ζαρούχλα)

Λένε ότι οι ανθρώπινες σχέσεις μερικές φορές χαλάνε στιγμές. Μεις αν και κλειστό τον ταβερνέ στην Ζαρούχλα βρήκαμε, καθώς ο ενοικιαστής μάθαμε, τσούγκρισε την χθεσινή του νοικοκύρη διάθεση, με τα τσανάκια τους να κλείνουν προς ώρας το μαγαζί, σε μας η διάθεση δεν χάλασε. Βλέπετε η μαγεία του χωριού ακόμα και άδειο σαν το βρήκαμε, μέσα σε τόσο πράσινο και πέτρα, μοναδική μοιάζει κι εμείς από άκρη ως άκρη την μαγεία του, περπατήσαμε...

(στην Τσιβλού)

Και καθώς μια πείνα την είχαμε, στις όχθες της Τσιβλούς κάτω από το ψιλόβροχο πέστροφα, που η Γεωργία από το Πλανητέρο μας έδωκε, στα όρθια φάγαμε, απολαμβάνοντας την ηρεμία του δάσους και του νερού.

Και τον τόπο τούτο πίσω αφήσαμε με μπαταρίες γεμάτες, με εμπειρίες όμορφες, έχοντας κάνει καινούριους της ζωής φίλους ...

Επισκεφθείτε κι εσείς τον τόπο, τις ομορφιές και την ιστορία του. Και να είστε σίγουροι ότι καθόλου δεν θα το μετανιώσετε...

Ν.Κ.

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 

Περιηγηθείτε στις προτάσεις, ταξιδέψτε νοερά μέσα από αυτές, με την πρώτη ευκαιρία ζήστε τις με τον δικό σας τρόπο και μοιραστείτε όποια στιγμή σας, κάθε σκέψη ή φωτογραφία σας

Γράψτε μας τις σκέψεις σας

  #βουνό    #οικογένεια    #λίμνη    #ποτάμι    #χειμώνας    #καλοκαίρι    #περίπατος    #πεζοπορία    #οδικές εφορμήσεις    #αρχαιολογική περιήγηση    #θρησκευτική αναζήτηση    #διαδρομές    #εκδρομή    #κυνήγι    #περιπέτεια    #αναρρίχηση    #Πελοπόννησος    #απόδραση    #μοναστήρι    #τρέξιμο    #ποδηλασία    #εξερεύνηση    #σπηλιά    #φαράγγι    #Μοναστήρι    #καταρράκτες    #γεφύρια    #αρχαία    #Σπήλαιο