Ταξιδεύοντας Τζουμέρκα απολαμβάνουμε ηπειρώτικη φιλοξενία
-
Με δύο λόγια
Περιοχές τοπωνύμια
Άρτα, Πέτα , Μελάτες, Καλεντινιώτης , Τζουμέρκα, Παλαιοχώρι, Βουργαρέλι , Θεοδώριανα, Αθαμάνιο, Μελισσουργοί, ρέμα Μαρκς, Γκούρα, Σούδα, πηγή Κωστηλάτας, Νεράιδα, Κυψέλη, Άγιος Γιώργης Κυψέλης, Αχελώος, παραλία Αχελώου, Άραχθος, Καταρράκτης, Άγναντα, Πέτρα, Πλάκα, Συρράκο, Καλαρίτες
Αποστάσεις - χρόνοι μέχρι Τζουμέρκα (με σημείο αναφοράς τα χωριά Κυψέλη και Βουργαρέλι
Από Αθήνα ~ 400 χλμ - περίπου 3 ώρες και 45 λεπτά
Από Θεσσαλονίκη ~ 370 χλμ - περίπου 4 ώρες
Από Άρτα 58 χλμ - περίπου 45 λεπτά
Χάρτης
Αξιοθέατα που επισκεφθήκαμε
Άρτα: Γεφύρι της Άρτας, μουσείο γέφυρας
Πέτα: Μνημείο μάχης, εκκλησία Άγιου Γιώργη
Παλαιοχώρι: Κόκκινη Εκκλησιά
Βουργαρέλι: Μονή Αγίου Γεωργίου, νεραϊδογέφυρο, πλατεία - εκκλησιά Άη Νικόλα, βρύσες Αρχόντω και Κρυστάλλω, Κύτταρο τέχνης Τζουμέρκων, μονοπάτι και καταρράκτες καπετάνιου
Βουργαρέλι προς Κυψέλη: Δρακότρυπα
Κυψέλη: Εκκλησία Αγίου Παντελαιήμονα - παλιός νερόμυλος, πλατεία χωριού και εκκλησία Αγίου Νικολάου, λαογραφικό μουσείο Καραλή, παλαιά εκκλησία Ευαγγελιστρίας Αθαμάνιο προς Θεοδώριανα: Μονοπάτι προς καταρράκτες και λίμνες Μάρκου (ρέμα Μαρκσ)
Θεοδώριανα: Μονοπάτι και καταρράκτες Σούδας, πλατεία και εκκλησία, γεφύρι Γκούρα
Θεοδώριανα προς Αθαμάνιο: Αχελώος, παραλία Αχελώου, κρεμαστή γέφυρα Αχελώου - Κυψέλη προς Καταρράκτη: Εκκλησία Πατροκοσμά, απολαυστική διαδρομή 4x4
Καταρράκτης: Μονοπάτι και καταρράκτης, πλατεία χωριού και εκκλησία Κοιμήσεως Θεοτόκου
Πέτρα: Παραδοσιακό γεφύρι Πλάκας
Αξίζει επίσης να επισκεφθείτε
Μονή Αγίας Αικατερίνης και δασικό χωριό στον Καταρράκτη, τα χωριά Καλαρίτες, Συρράκο, Άγνατα, Πράμαντα, αλλά και όλα τα χωριά στην περιοχή των Τζουμέρκων
Ιστορικοί πολιτιστικοί και θρησκευτικοί προορισμοί
Μονή Αγ. Γεωργίου Βουργαρέλι, ξωκκλήσι Πατροκοσμά, λαογραφικό μουσείο Καραλή Κυψέλη, Κόκκινη εκκλησιά Παλαιοχώρι, ιστορικό γεφύρι Πλάκας Πέτρα, κύτταρο τέχνης Βουργαρέλι, παλιά μονή Ευαγγελιστρίας Κυψέλη, γεφύρι Γκούρα Θεοδώριανα
Προϊόντα - φαγητά - (Local products - tastes)
Κρέατα (meat), τυριά (cheese), γάλα (mil, φυσικό νερό (natural water), σπιτικές πίτες (handmade pies), σπανακόπιτα (spinach pies), τυρόπιτα (cheese pie), χορτόπιτα (green pie), μανιτάρια (mushrooms), κυνήγι (hunting), τσίπουρο (tsipouro), κρασί (wine), ντόπια γλυκά (local sweets), μέλι (honey)
Δρατηριότητες - βαθμός δυσκολίας (actions)
Περίπατος (walking), ποδηλασία (cycling), τρέξιμο (running), πεζοπορία (path walking), αναρρίχηση (climbing), ράφτιν (rafting), κολύμπι (swimming), κυνήγι (hunting), διάβαση ποταμών (walking through rivers), θρησκευτική περιήγηση (religion destinations), διαδρομές 4x4 driving of road, διαδρομές με μηχανή (mototraveling)
Δυσκολία ανάλογη με το επιθυμητό επίπεδο, από απλές εύκολες διαδρομές μέχρι δύσκολες αναβάσεις και διαβάσεις ποταμών (difficulty level varies between easy and difficult level)
Εξοπλισμός - χρησιμοποιούμενα μέσα
Απαραίτητος εξοπλισμός ανάλογα με την δραστηριότητα
Αθλητικά παπούτσια ή ορειβατικό μποτάκι απαραίτητα για τις πεζοπορικές διαδρομές
Γάντια, μαγιό, καπέλο, σκουφί, ισοθερμικό, αντιανέμιο ανάλογα με την εποχή και την δραστηριότητα
Τετρακίνητο όχημα για τους λάτρεις των χωμάτινων διαδρομών και των off road περιπλανήσεων
Φωτογραφική μηχανή - κινητό απαραίτητα
Οι Διήμερες Αποδράσεις ευχαριστούμε για την υποστήριξη στην δημιουργία της απόδρασης και σας προτείνουμε:
Για την διαμονή σας
Για μεζέ και νόστιμα ψητά
Για καφέ και χορταστικό φαγητό
-
Μέσα από τα μάτια μας
Ένα ταξίδι αλλιώτικο, μια εμπειρία γεμάτη πράσινο, νερά, γεφύρια και κορφές αγέρωχες είπαμε να γνωρίσουμε. Κει στης Άρτας τα ορεινά λημέρια, μας είπανε στων Τζουμέρκων το κάλεσμα, πως θα ανταμώσουμε την γαλήνη. Μα κι όση αδρεναλίνη θελήσουμε να νιώσουμε, μονοπάτια, καταρράκτες, κρεμαστά γιοφύρια, βραχωμένοι δρόμοι και άγρια σκαρφαλωμένη ομορφάδα σε απόκρημνες κορφές, μας προσμένουν, κάθε λογής συναίσθημα για να ζήσουμε...
Αποδεχτήκαμε την πρόσκληση φιλοξενίας του Rouista Tzoumerka Resort και με την υποστήριξη από έναν ακόμα υπέροχο ξενώνα τον ξενώνα Κυψέλη, αλλά και με την στήριξη δύο παραδοσιακών τοπικών εστιατορίων, από το Πέρασμα και από το Καφέ της Φαίης, το πήραμε απόφαση και το κάναμε πράξη!
Παρασκευή πρωί και μεις κινήσαμε προς Άρτα και κάπου εκεί στην άκρη της πόλης, είπαμε να ανταμώσουμε την παράδοση και την ιστορία της, κάμοντας στάση στου πρωτομάστορα το γεφύρι.
Ολημερίς το έχτιζαν το βράδυ γκρεμιζόταν, μέχρι που η κυρά του μάστορα το ξεστοίχειωσε κατά το θρύλο, προσφέροντας την ζωή της για χάρη του... Πάνω σε τούτο ρομαντικές φωτογραφίες ταξιδεύουν την οικουμένη.
Δίπλα στο γεφύρι, υπάρχει λαογραφικό μουσείο όπου την ιστορία του τόπου θα γνωρίσεις για να μάθεις τα όσα πέρασαν. Ο Άραχθος ορμητικά κυλάει προς την πόλη, χαρίζοντας μια γεύση για τις ομορφιές που καταπάνω θα ανταμώσουμε.
Αφήνοντας την πόλη της Άρτας κινούμαστε προς τα Τρίκαλα και λίγο πιο πέρα κάμουμε στάση στου Πέτα. Τούτος ο τόπος, μια πικρία έχει αφήσει στη συνείδηση της ιστορίας μας, καθώς εδώ Έλληνες πρόγονοι μαζί με φιλλέληνες πολλούς, υπέστησαν ήττα βαριά από τους Τούρκους. Κι αν η ήττα καημούς στα δημοτικά τραγούδια έφερε, η στάση του Μπακόλα που φέρεται να πρόδωσε τον αγώνα για τη λευτεριά, πληγώνει ακόμα τον τόπο. Περνάμε την καμαρωτή εκκλησιά του χωριού και ανηφορίζουμε το λόφο. Εδώ οι μνήμες μνημείο έγιναν σε τόπο που αγναντεύει όλο τον κάμπο ολόγυρα. Δω πάνω στέκεις και αφήνεις στη θέα να σιγήσει τις έγνοιες σου πέρα μακρυά σα θωρείς. Αυτό κάμουμε και εμείς, πέρα θωρούμε και ηρεμούμε το μυαλό...
Μετά του Πέτα η διαδρομή συναρπάζει μέσα από το αυτοκίνητο. Τα χρώματα της φύσης παίζουν με τις αισθήσεις. Πλησιάζουμε το χωριό Μελάτες που στέκει στην άκρη του δρόμου κοιτώντας στο βάθος το ποτάμι που πλαγιαστά το προσπερνά. Δίπλα μας προβάλλει ο Καντελινιώτης, παραπόταμος του Άραχθου. Πράσινο φιδίσιο πέρασμα ανάμεσα σε χρυσαφένια ζωγραφιά. Ξεχύνεται από τα βουνά, περνά την Άνω Καντελίνη, γιομίζοντας κι αυτός τη λίμνη Πουρναρίου, Κείνη συγκρατεί τα νερά, πριν τα ξαμολήσει το φράγμα, προς την Άρτα και χυθούν αυτά στο πέλαγος. Παλιότερα, πριν φταιχθεί το φράγμα, το ποτάμι κυλούσε προς τον Άραχθο, δίπλα από την Κάτω Καντελίνη, που πνίγηκε στα νερά για να γενεί η λίμνη. Εν τω μεταξύ, κινώντας με το αμάξι απαντάς στο διάβα σου χωριά, γεφύρια και εκκλησιές, για να φαντάζεσαι στη διαδρομή πόσα ακόμα όμορφα θα ζήσεις καθώς ταξιδεύεις τον τόπο.
Καθώς προχωρούμε λίγο πριν το Βουργαρέλι, συναντάμε το Παλαιοχώρι. Δω μας έχουνε πει για μια σημαντική εκκλησία, η οποία κοκκινίζει στο φως της μέρας. Την συναντούμε πάνω στο δρόμο μας. Πρόκειται για την Κόκκινη Εκκλησιά η οποία αποτελεί μνημείο πλασμένο στα βάθη της βυζαντινής εποχής. Φτιάχθηκε από κόκκινους πλίνθους (εξ' ου και η ονομασία της από τους ντόπιους) μέσα σε μοναστήρι, που ο χρόνος αφάνισε στο διάβα του... Αφιερώθηκε στην γέννηση της Παναγίας, ενώ χρονολογείται από τον 13ο μ.Χ. αιώνα. Λέγεται πως τούτη η κλησιά, είναι το μόνο βυζαντινό μνημείο που διασώζεται σε όλα τα Τζουμέρκα και αυτό σίγουρα της προδίσει ακόμα μεγαλύτερη σημασία!
Στέκουμε με το αμάξι στο πλάι του δρόμου και μπαίνουμε για προσκήνυμα στην Παναγιά. Το εσωτερικό του ναού μας ταξιδεύει στο μακρύ παρελθόν, τότε που βυζαντινοί αγιογράφοι, απελευθερωμένοι από τα δεινά της εικονομαχίας, που είχε οριστικά παρέλθει, έφτιαχναν στους τοίχους εκπληκτικά αγιογραφήματα και εικόνες που σε κοιτούν όπου και αν σταθεί το κορμί σου. Στιγμές γαλήνης για το νου σαν αφήνεις την καρδιά να αφουγκραστεί τα άγια... Κάνουμε το σταυρό μας και αγήνοντας πίσω την εκκλησία, κινούμε για το Βουργαρέλι.
Μπαίνοντας στο χωριό στα δεξά μας ταμπέλα μας προϋπαντά, καλώντας μας να περπατήσουμε σε ένα γεφύρι από τα παραμύθια. "Προς νεραϊδογέφυρο" γράφει και εμείς μια στάση δεν την χαρίζουμε για να γευτούμε λίγο από το παραμύθι τούτο. Απέναντί μας, το χωριό απλώνεται καμωμένο αμφιθεατρικά στην πλαγιά κάτω από το δάσος. Μεις περπατάμε πάνω στο καλντερίμι που σε δυο λεπτά μας οδηγεί στο γεφύρι. Ο ποταμός ακούγεται από ψηλά, ενώ σα φτάνουμε μια μικροσκοπική πέτρινη ζωγραφιά, ενώνει τις παρυφές του ποταμού που πνίγονται μέσα στο πράσινο. Τί νεράιδες άραγε να τό χουν πλάσει τούτο; Πόσα παιδιά κάνουν εδώ τις ευχές τους στα ξωτικά του δάσους; Αν και το μονοπάτι προχωρά, μεις σταματούμε στο γιοφύρι κι αφήνουμε τους ήχους του νερού να κυλήσουν τις σκέψεις μας... Από το χθες των παιδικών μας χρόνων, στο αύριο των επόμενων παιδικών ονείρων, που αξίζουν να ονειρεύονται παραμυθένιο το μέλλον πού ρχεται. Δίχως δεύτερη σκέψη, ενδίδουμε στην πόζα του γεφυριού, που στέκει απένταντί μας, έτοιμο να στολίσει τον φακό μας...
Μετά το γεφύρι είναι ώρα να γευτούμε νοστιμιές, και σε μια τοπική ταβέρνα πάνω στο δρόμο μας, η Γιώτα με τον Θωμά φροντίζουν για αυτό. Εδώ μας προσφέρουν απλόχερα, ντόπια κρεατικά ψημένα από τα χέρια τους. 'Εχοντας χορτάσει για τα καλά την πείνα μας πάμε να αφήσουμε τα πράγματα στο κατάλυμα όπου η Ελευθερία μας υποδέχεται με χαμόγελο. Το πετρόκτιστο στην πλαγιά ξενοδοχείο, που φέρει το όνομα της ομώνυμης κορφής Ρουίστα, μας προσφέρει ευγενικά δυο βραδιές διαμονής, ικανές για να ζήσουμε κάμποσα από τα πολλά πανέμορφα μέρη των Τζουμέρκων. Το κατάλυμά μας, από την πρώτη κιόλας ματιά δείχνει υπέροχο! Ακολουθώντας τις σύντομες και κατατοπιστικές συμβουλές της Ελευθερίας, κατευθυνόμαστε τώρα προς ένα μονοπάτι. Αυτό φτιάχθηκε από μεγάλα παιδιά για να περπατήσει όλους τους επισκέπτες στις παιδικές βηματισιές τους. Πρόκειται για μονοπάτι που σε οδηγεί στα μπάνια του καπετάνιου. Στα πρώτα μας κιόλας βήματα, ένας χαριτωμένος μαλιαρός φίλος με γουρλωμένα μάτια, γαντζωμένος πάνω στο κλαδί του, μας προϋπαντά στο παιδικό παραμύθι που θα περπατήσουμε...
Λίγο πιο πέρα μια γάτα μας χαιρετά αδιάφορα, στρογγυλοκαθούμενη πάνω σε καμινάδα, που ξεπροβάλλει από τα κεραμίδια της στέγης, χωριάτικου σπιτικού. Ο ζωικός κόσμος του χωριού, συνεχίζει να μας εκπλήσσει ευχάριστα, καθώς δυο βήματα πιο κείθε μια κατσίκα μας θωρεί με την άκρη του ματιού της, καθώς έχει βαλθεί να φάει με μανία, ένα τρυφερό κλωνάρι που της αντιστέκεται...
Σε τούτο τον τόπο τα ζώα έχουν μια κρυφή βασίλισσα! Κείνη δεν το λέει, μα τα ζα το γνωρίζουν. Όταν την απαντούν στέκουν και την ανάσα τους, για ένα της και μόνο βλέμμα... Η γιαγιά Βασιλική χαμογελά τρυφερά μέσα από το γλυκό ριτιδιασμένο πρόσωπό της, που μπορεί να άγγιξε ο χρόνος, μα που άφησε την καρδιά της, πιο ζεστή κι από μικρού παιδιού ! Η Λεμονιά πιάνει την κουβέντα, ενώ γω δεν χάνω λετπό να ζωγραφίσω στο φακό, όσες στιγμές με συμπάθεια μας χαρίζει!
Συνεχίζουμε τον περίπατο σε δασωμένα καταπράσινα ολόγυρα καλντερίμια. Περνούμε τη μυστική ξύλινη γέφυρα, πάνω από τον ποταμό που κυλάει τα κάτω. Μια ταμπέλα φανερώνει το δρόμο για τον τόπο, όπου ο καπετάνιος απολαμβάνει τα μπάνια του. Φτάνουμε σε ένα ξέφωτο. Δυο μονοπάτια ξανοίγονται στις άκρες του. Πρώτα πάμε δεξά για να αντικρύσουμε από ψηλά τους μικρούς καταρράκτες. Πλησιάζουμε και μια ταμπέλα μας ξεναγεί στο όνειρο. "Captain' s bath !"
Εδώ θέλαμε να φτάσουμε λοιπόν, για να απολαύσουμε λίγες στιγμές παραμυθιού και φαντασίας στην καρδιά της φύσης. Εδώ ο τόπος μιλά στο μυαλό, βάφει τις σκέψεις σου με χαμόγελα, χαλαρώνει τις αισθήσεις ξεκουράζοντας το κορμί που περπάτησε για να τον ανακαλύψει... Λουτρά του καπετάνιου! Καταβρέχουν με μαγεία τις στιγμές, παγώνοντας το χρόνο σου, που δεν μετανιώνεις να κυλήσεις λίγο ακόμα, εδώ πέρα...
Ζήσαμε και τούτο το όνειρο, μαγέψαμε το νου και τώρα γυρνάμε πριν να σουρουπώσει. Ακολουθούμε την άλλη μεριά του ξέφωτου, από όπου πριν κατηφορίσαμε. Κατά δω πάει για διάφορα μέρη, πάει όμως και προς το ξενοδοχείο μας, όπως μαρτυρούν οι γουστόζικες ξύλινες ταμπέλες που μας καθοδηγούν. Άλλο που δεν θέλουμε κι εμείς, να φανερώσουμε και τούτης της μεριάς τα μυστικά... Γιοφύρι το γιοφύρι, ρυάκι το ρυάκι, μέσα από πολύχρωμες κίτρινες φυλλωσιές απλωμένων κλωναριών που σκεπάζουν το πέρασμα, ακολουθώντας κυκλική πορεία φτάνουμε σε διχάλα όπου ευθεία σε πάει νεραϊδογέφυρο - το είδαμε γυναίκα αυτό αν και μιαν άλλη φορά θα άξιζε να το περπατήσουμε και από δω - και δεξά σε οδηγεί στο μονοπάτι από όπου ξεκινήσαμε... Κάπως έτσι σαν σουρουπώνει, απολαμβάνουμε από το τζάμι του δωματίου τη θέα, ενός πολύχρωμου ουρανού που μας χαιρετά από τα ψηλά, μαζί με τη μέρα που αργά χάνεται στον ορίζοντα...
Ένα ζεστό μπάνιο, είναι τώρα βάλσαμο! Στο σκοτείνιασμα θέλουμε να απολαύσουμε χαλαρωτικό ρόφημα κι ο Ανδρέας στην ατμοσφαιρική σάλα του ξενοδοχείου δίπλα στο ανοιχτό τζάκι που σιγοκαίει, είναι ο άνθρωπός μας, για το σκοπό αυτό! Διαβάζουμε βιβλία πίνοντας τσάι σε μια γωνιά και πιάνουμε την κουβέντα με τη Μαρίνα. Η επιχείρηση είναι οικογενειακή. Η Ελευθερία και ο Ανδρέας είναι τα αδέλφια της, ενώ την επιχειρηματική τετράδα συμπληρώνει ο Δημήτρης ο άνδρας της. Η Μαρίνα μας μιλά για τους κόπους, τα οράματα και την αγάπη όλων τους για τον τόπο και το ξενοδοχείο τους! Η ώρα κυλά ευχάριστα μέχρι που μια γλυκιά ζάλη του καναπέ, μας καλεί να αφήσουμε τη ζεστή γωνιά της σάλας, για το δωμάτιό μας. Κει χουχουλιάζουμε δίπλα στην φλόγα του τζακιού που καίει στο σκοτάδι, αφήνοντας τον ύπνον ελαφρύ, να καλύψει απαλά τα βλέφαρα και να ξεκουράσει τα κουρασμένα μας κορμιά... Όνειρα γλυκά σε ονειρεμένο τόπο !
Το επόμενο πρωί, ένα δυνατό ηπειρώτικο πρωινό, είναι δυναμωτικό για τη συνέχεια! Η μέρα σήμερα θα έχει πολύ δρόμο γεμάτο συναρπαστικές εκπλήξεις...
Κινούμαστε προς χωριό Αθαμάνιο και στρίβουμε κατά πάνω μέσω φιδίσιας διαδρομής στη σκιά των ομώνυμων Αθαμανικών κορφών... Η θέα προς τα πέρα διακόπτεται από συννεφιάσματα και ομίχλες πρωινές, που σαν βαμβάκι σκεπάζουν τα χωριά στο κατάντι. Μια γελάδα ενοχλείται από το πέρασμά μας, βελάζοντας δυνατά για να φύγουμε. Μια φωτογραφία και την αφήνουμε στην ησυχία του κοπαδιού της. Λίγο πιο πέρα τα Θεοδώριανα προβάλλουν παραμυθένια ανάμεσα σε σύννεφα που τα αγκαλιάζουν κάτω από τα βουνά. Δείχνουν όμορφα, κυκλωμένα από ψηλές κορφές, ελάτια, βράχια κι ουρανό. Δω το καταχείμωνο, θυμίζει το χωριό της παιδικής μας φίλης κινουμένων σχεδίων στην τηλεόραση, της μικρής Χάιντυ. Τόσο όμορφο, τόσο αποκομμένο από τον κόσμο και τόσο παραμυθένιο μοιάζει από δω πάνω τούτο το χωριό ! Και να σκεφθείς πως τα καλοκαίρια, μας είπε η παρέα του ξενοδοχείου, πως εδώ γίνεται χαμός από κόσμο που έρχεται να απολαύσει τον τόπο, όπου γεννήθηκαν οι γιαγιάδες και οι παππούδες τους...
Αφήνουμε την εικόνα που συνεπήρε τη φαντασία μας και λίγο πιο πέρα μέσα από κακοτράχαλο δρόμο που χει πέσει με τον καιρό, κάμουμε στάση στον αυχένα των βουνών. Ο λόγος; Το ρέμα Μαρκσ όπου θα πεζοπορήσουμε για το επόμενο δύωρο.
Αφήνουμε το αυτοκίνητο και περπατάμε ακολουθώντας την σήμανση του μονοπατιού. Σε λίγη ώρα μπροστά μας η πρώτη ρεματιά συνεπαίρνει τα βλέμματά μας. Πλατσουρίζοντας όπου το νερό είναι ρηχό, πατώντας από πέτρα σε πέτρα όπου βαθαίνει, περνάμε τη ρεματιά και χωνόμαστε στο δάσος. Καταπράσινοι κορμοί από πρασινάδα που σμιλεύει την φλύδα τους, απλώνονται τριγύρω μας. Οι αχτίδες του ήλιου παίζουν με τα σύννεφα και τα πυκνά φυλλώματα των ψηλών δένδρων. Μανιτάρια κάθε λογής συναντούν τα βήματά μας. Κι άλλο ποταμάκι και άλλο ρέμα και άλλο... Δεν χορταίνουμε να περπατάμε τούτο τον τόπο. Κάθε γωνιά του δάσους και μια πανέμορφη σκηνή πλασμένη από παρθένα φύση! Εδώ, θα ζήλευε να βρεθεί για λίγο, καθένας που τη ζωή του περνά στης πόλης τα λημέρια... Τα σήματα μας οδηγούν στον πρώτο καταρράκτη. Είναι κάπως απότομα και η Λεμονιά διστάζει. Καθώς γω δεν γίνεται να χάσω την ευκαιρία, με προσοχή ορμώ προς τα κάτω.
Το ποτάμι ξεχύνεται εμπρός μου, σχηματίζοντας υπέροχο θέαμα! Ένας καταρράκτης που ξεσπά τα αφρισμένα του νερά στην πρώτη λίμνη του Μάρκου...
Αν ήταν καλοκαίρι τη βουτιά σίγουρα την αξίζει τούτη η λίμνη που πίσω μου αφήνω, σκέφτομαι καθώς ανηφορίζω προς τη Λεμονιά. Το μονοπάτι προχωρά και άλλο. Ξέφωτα, έλατα, πρασινάδες, μανιτάρια, νερά και πού και πού ηλιαχτίδες που καταφέρνουν να περάσουν τα σκεπάσματα του δάσους, μας συνοδεύουν καθώς πορευόμαστε προς τα κάτω. Ο χρόνος χάνεται καθώς περπατάς σε τέτοια μέρη. Η φύση γίνεται συντροφιά και οδηγός σου, ενώ ο νους σου αφήνεται στα χρώματα της πλάσης, που τριγύρω σου σαν σε όνειρο απλώνεται. Περπατάμε στην ηρεμία του δάσους και τρεχούμενα νερά συντροφεύουν την παρέα μας... Να τη, σε λίγο η ταμπέλα που μας φανερώνει το μονοπάτι για τον δεύτερο καταρράκτη. Λίμνη δύο προς δω κάτω και τούτη η διαδρομή θα γίνει και από τους δύο. Σε λίγα ακόμα λεπτά και η δεύτερη λίμνη του Μάρκου φανερώνεται σαγηνευτικά μπροστά μας.
Νερά που τρέχουν στα λευκά βράχια. Ξεχύνονται από πιο ψηλά μέσα σε λίμνη. Λες και είσαι σε έναν ακόμα παράδεισο με δροσερά νερά και δένδρα και φύλλα και απέραντη γαλήνη, για την ψυχή σου που θέλει να ξαποστάσει σε αυτόν... Αυτή είναι λοιπόν η περίφημη Λίμνη δύο στο ρέμα του Μάρκου.
Μετά τη λίμνη το μονοπάτι προχωρά, προς έναν ακόμα καταρράκτη. Θέλει όμως προσοχή καθώς στενεύει και γλυστρά περπατώντας το. Μεις, έχουμε πολλά ακόμα μέρη για να δούμε σήμερα. Έτσι δεν περπατούμε πιο πέρα και σιγά σιγά γυρίζουμε τις περπατησιές μας, έχοντας γεμίσει πανέμορφες εικόνες το μυαλό.
Τούτη την εποχή στα Θεοδώριανα, βλέπεις μονάχα κυνηγούς και λιγοστούς ανθρώπους. Στην πλατεία του χωριού τα κιντρινισμένα φύλλα στήνουν μυστηριακό φθινοπωρινό πέπλο, περιμένοντας τον χειμώνα να φανεί. Σαν πιάνει χιόνι δω πάνω, το στρώνει για τα καλά! Μεις αναζητάμε τους ξακουστούς δίδυμους καταρράκες της Σούδας κι έτσι ανηφορίζουμε προς τα πάνω. Από δω πάει και προς Μελισσουργούς. Μάλιστα σήμερα, τετρακίνητη κουστοδεία από το εξωτερικό, έχει έρθει για να καλύψει το οδικό τούτο πέρασμα, προκειμένου να το αναδείξουν καθώς μαθαίνουμε, σε εκπομπή για τους πιο επικίνδυνους δρόμους του κόσμου! Και η επικινδυνότητα στην εποχή μας τραβά το ενδιαφέρον, σκεπτόμαστε και για μια στιγμή μπήκαμε στον πειρασμό να ακολουθήσουμε το ορεινό τούτο "σαφάρι". Ο δικός μας σκοπός όμως, είναι άλλος και επιμένοντας σε αυτόν σταματούμε κει για όπου ήρθαμε, Δίπλα μας ξεκινά το μονοπάτι για τους καταρράκτες...
Από την αρχή του περπατήματος το νερό που ρέει στο πλάι, προμηνύει πόσο όμορφα μέρη θα διαβούμε.
Ανηφορίζουμε σε βατή διαδρομή. Όπου χρειάζεται λοξοδρομούμε, κει που το παλιότερο μονοπάτι έχει πέσει τα χάμω μην αντέχοντας το βάρος του χρόνου..,. Σε λίγη ώρα ακούμε τον κοχλασμό του ποταμού Γκούρα, ορμητικά να ξεχύνεται στη χαράδρα. Μετά μερικές βηματισιές, απολαμβάνουμε από ψηλά και την αφρισμένη του ορμή. Μέσα στα πανέμορφα τούτα έλατα, αφήνουμε μια Χριστουγεννιάτικη μαγεία, του χειμώνα που έρχεται, να μας αγγίξει. Κάθε εποχή του χρόνου φαντάζει παραμυθένια και εδώ. Πρέπει να ξανάρθουμε σε τούτο τον τόπο γυναίκα!
Λίγη ώρα μετά, εμπρός μας ξεχύνονται ασυγκράτητα, δυο υδάτινα θεριά, έτοιμα να κατασπαράξουν ό,τι τολμήσει να σταθεί στο διάβα τους. Οι καταρράκτες της Σούδας πέφτουν εκκωφαντικά από μεγάλο ύψος του βουνού, στο βάραθρο των βράχων, πριν ξαμολύσουν την οργή του ποταμού στη χαράδρα τους. Κι αν ήταν ένας, πάλι με φόβο θα δίσταζες κοντά του να βρεθείς. Τώρα που η ομοβροντία είναι διπλή, το σκέφτεσαι διπλά. Είναι τέτοιο το ξέσπασμα των νερών, που η υγρασία του σε φτάνει κι ας είσαι πολλά μέτρα μακρυά του. Η Λεμονιά στέκει στο μονοπάτι, καθώς κατηφορίζω, τάχα αποφασισμένος να δαμάσω, τα αδάμαστα τούτα νερά. Στέκω χαμηλά δίπλα στα θεριά κι αφήνω μόνο τα απόνερα να με τριγυρνούν και να με αποβροχίζουν. Ούτε σκέψη φυσικά, να βρεθώ κάτω από την αδάμαστη ορμή!
!Έχουμε δει πολλούς καταρράκτες, καθέναν με τα δικά του ενυπωσιακά γνωρίσματα. Όμως εδώ έξω από τα Θεοδώριανα, οι δίδυμοι περήφανοι αδελφοί της Σούδας, κάπως αλλιώτικα μας άγγιξαν. Με θαυμασμό, με δέος, σίγουρα και με νοσταλγία για να ξαναρθούμε....
Έξω από το χωριό έχουμε ακούσει σε τραγούδια για την πηγή της Κωστηλάτας. Τα ελαφριά νερά της ξεδιψούν σήμερα, κόσμο και κοσμάκη. Τα φορτηγά της ομώνυμης εταιρείας εμφυάλωσης, συχνά σε τούτα τα μέρη, γίνονται κινητά εμπόδια που συναντάς οδηγώντας. Για το λόγο αυτό δείχνουμε πάντα, την δέουσα οδηγική προσοχή στο δρόμο!
Φεύγοντας από τα Θεοδώριανα προς τον Αχελώο, στέκουμε για λίγο στο παραδοσιακό πέτρινο γεφύρι του ποταμού Γκούρα. Η Ήπειρος φημίζεται για τα παραδοσιακά γεφύρια της και τούτο δω είναι κλασικό δείγμα ηπειρώτικης τέχνης και τεχνικής. Βγάζουμε όμορφες εικόνες του γεφυριού με τον φακό, πριν κινήσουμε τα κάτω για τον Αχελώο.
Τώρα ανώμαλος χωματόδρομος, όπου γίνονται έργα παρέμβασης, μας οδηγεί παράλληλα με το ποτάμι προς τον κεντρικό δρόμο. Από δώ λοιπόν πάει και για τη Νεράιδα Τρικάλων, από όπου είναι η φίλη μας η Ρούλα και για το οποίο χωριό έχουμε ακούσει από κείνη, τόσα όμορφα πράγματα... Εμείς πάλι πιστοί στο σκοπό να τριγυρίζουμε σε τούτη την απόδρασή μας, όσο περισσότερο μπορούμε τα Τζουμέρκα, κατευθυνόμστε προς τον μεγάλο ποταμό, τον Αχελώο.
Όσα φράγματα κι αν του έφτιασε το ανθρώπινο χέρι, κανένα δεν μπόρεκε να τιθασεύσει τα νερά του αρχαίου ποτάμιου θεού. Πλουσιοπάροχος σε ύδατα, πηγάζει από την καρδιά της Πίνδου κάτω από το Μέτσοβο και ξεχύνεται για να διασχίσει βουνά, λίμνες, λαγκάδια, για να ξεδιψάσει με την αφθονία των νερών του, τους διψασμένους κάμπους και να γεμίζει με γλυκό νερό τη θάλασσα.
Ακολουθούμε την πινακίδα προς παραλία κι αναρωτιόμαστε πού βρέθηκε η παραλία στις βουνοκορφές. Σε λίγο αφήνουμε το αυτοκίνητο στην άκρη μιας αλάνας πριν πιάσουμε πάλι τον περίπατο. Λίγα λεπτά πιο κάτω, να τη και η κρεμαστή γέφυρα, που περνά τον ποταμό. Στέκει ξεφλουδισμένη από τον καιρό προκαλώντας σε με προσοχή να την πατήσεις. Με προσοχή κι εμείς φτάνουμε, μέχρι όπου τα ξύλα δείχνουν να μην αντέχουν να τα πατείς. Κει στεκόμενοι αφήνουμε την αδρεναλίνη να γεμίσει τα κορμιά μας. Πιο πέρα να και η παραλία του καλοκαιριού. Κείνη καλεί τον ταξιδευτή του θέρους, να κολυμπήσει στα γλυκά και δροσερά νερά της. Για τέτοια εποχή που ήρθαμε μεις, τέτοιος λόγος, ούτε να γίνεται...
Έχοντας απολαύσει βουνά, καταρράκτες, ποτάμια, παραλίες, μονοπάτια και χωριά, γυρίζουμε πριν σουρουπώσει στο Βουργαρέλι, περνώντας πάλι μέσα από το Αθαμάνιο. Τούτου του χωριού του έμελε να γίνει μέχρι και ρίζα πρωθυπουργική...
Θέλουμε πριν βραδιάσει να γνωρίσουμε γωνιές στο Βουργαρέλι, κι έτσι αφήνουμε το αμάξι κάτω από την πλατεία του χωριού. Πρώτα μπαίνουμε στο Κύτταρο Τέχνης των Τζουμέρκων, όπου θαυμάζουμε αξιόλογες φωτογραφίες του Ηπειρώτη φωτογράφου Κωστή Μπαλάφα, μαζί με κειμήλια από την περιοχή. Μετά ανηφορίζουμε στην πλατεία του Αγίου Νικολάου η οποία στο φθινοπωρινό δείλι σου βγάζει ρομαντική διάθεση, πριν πάμε να πιούμε νερό στις ξακουστές βρύσες του χωριού.
Σαν πιεις νερό από την Αρχόντω και την Κρυστάλλω, δω θα καλοπαντρευτείς, λέει η παράδοση. Ελπίζοντας μην η παράδοση φέρει ζητήματα και το νερό μην φέρει θέματα σε μας γυναίκα, αφήνω την Κυστάλλω, δυο στάλες της να με τρατάρει...
Μετά τις βρύσες και πριν ακόμα σκοτεινιάσει, ανεβαίνουμε με το αυτοκίνητο λίγο έξω από το χωριό, με σκοπό να επισκεφθούμε την Μονή Αγίου Γεωργίου. Ιδανική η ώρα για να μπεις στο κλίμα των προγόνων μας, που μέσα σε αυτό το μοναστήρι, κήρυξαν υπό τον Καραϊσκάκη, την επανάσταση των Ελλήνων στα Τζουμέρκα, τον Μάη του 21. Κάποιοι ντόπιοι την καλούν και "Αγία Λαύρα" της Ηπείρου.
Το μαναστήρι φτιάχθηκε μεταξύ τέλη του 17ου με αρχές του 18ου αιώνα. Εξωτερικά στέκει σε καλή κατάσταση, ενώ δέος σε πιάνει σαν ανηφορίζεις τα σκαλιά και μπαίνεις την πόρτα κάτω από το ψηλό καμπαναριό. Μέσα η εκκλησία υπό το φως των κεριών, τούτη την ώρα μιλάει στην ψυχή σου. Ο τρούλος του ναού, φέρει ρωγμές, που ελπίζουμε σύντομα να διορθωθούν, πριν μάθουμε κανά κακό μαντάτο... Γύρω από την εκκλησία νεότερα κελιά έχουν φτιαχθεί στο πνεύμα του μοναστηριού, ενώ στην πίσω πλευρά, σαν ανοίξεις την ξύλινη πόρτα μια έκπληξη σε περιμένει. Πλατάνια, βρύσες και τρεχούμενα νερά, βλέπεις εκεί που δεν το περιμένεις. Μεγάλη πανήγυρη θα γίνεται δω, κάθε στου Αγίου την εορτή!
Αφού κάμαμε τον σταυρό μας στον Άη Γιώργη, μια στάση για φαγητό είναι απαραίτητη. Μετά, βραδινό ρόφημα με τους φίλους μας στο ξενοδοχείο και μετά ... ύπνος ξεκούρασης.
Την άλλη μέρα, αποχαιρετάμε το πρωί τη νεανική παρέα και το βάνουμε για την Κυψέλη. Στο δρόμο μας στέκουμε σε μια τρύπα, όπου οι ντόιπιοι την καλούν δρακότρυπα. Σκύβουμε θωρούμε, πουθενά ο δράκος ευτυχώς και συνεχίζουμε.
Μπαίνοντας στην Κυψέλη, ανηφορίζουμε προς τον Άγιο Παντελαιήμονα. Το εκκλησάκι στέκει συμπαθητικό σε πλατεία με πλατάνια, δίπλα σε παλιό νερόμυλο. Τούτος περιμένει γιατριά, καθώς τα χρόνια ξεθύμαναν την χάρη του... Φωτογφραφίζουμε το ναό μέσα στην αγκαλιά των πλατάνων και κάνοντας τον σταυρό μας κατηφορίζουμε προς το χωριό.
Στρίβουμε πρώτα προς τον ξενώνα του Κωστή, που με κόπο και όνειρα έπλασε, εδώ στον τόπο που γεννήθηκε. Ο Κωνσταντίνος δεν είναι εδώ λόγω υποχρεώσεων, μα σαν λείπει αφήνει πάντα στο πόδι του τον θείο του τον Γιώργο. Συζητώντας με τον Γιώργη, κείνος μας δίνει οδηγίες, πώς θα πάρουμε κλειδιά, για να βρεθούμε σε μια κλησίτσα, μικρή σήμερα, με μεγάλο όμως παρελθόν.
"Θα πάτε στον καφενέ της πλατείας και θα πάρετε το κλειδί της Παναγιάς Ευαγγελίστριας, παλιάς εκκλησιάς με αξιόλογες τοιχογραφίες. Στον καφενέ θα σα πουν πώς θα την βρείτε" μας εξηγεί ο Γιώργος και κάπως έτσι, νά μαστε στην γραφική Κυψελιώτικη πλατεία.
Πριν τα κλειδιά, μεις το βάνουμε, για το μουσείο του κυρ Παντελή, όπου έχουμε ακούσει πως δίνει μεγάλο αγώνα για να το κρατά ζωντανό. Ανηφορίζουμε λοιπόν το καλντερίμι μέσα από την πλατεία κι ακολουθώντας την ταμπέλα σε λίγα λεπτά το βρίσκουμε μπροστά μας. Καθώς περιδιαβαίνουμε το πλακόστρωτο, στο βάθος των Τζουμέρκων ξεχωρίζουμε τριπλό καταρράκτη να πέφτει από τα βουνά στα κάτω. Νά τος και ο κυρ Παντελής, στέκει στην πόρτα και μας υποδέχεται. Μας μιλά για τον κόπο και την προσπάθεια που έχει κάμει στο πέρασμα των χρόντων του. Δέχθηκε, καθώς μας λέει, μικρή βοήθεια και από την πολιτεία, κι έφτιασε πριν χρόνια στο χωριό, το λαογραφικό μουσείο Καραλή. Σε αυτό έχει μαζέψει κάθε παλιό κειμήλιο που έχει βρει κι έχει κρατήσει κι όλα τα πράγματα το ίδιο τα αγαπά και τα φροντίζει. Μπαίνουμε στο μουσείο και δεν ξέρουμε τί να πρωτοθαυμάσουμε. Παντού κειμήλια και παλιά πράγματα και φορεσιές και εργαλεία και εικόνες και άλλα πολλά!
Μπράβο σου κυρ Παντελή για ό,τι έχεις κάμει και για ό,τι έχεις με αγάπη και ζήλο, προσφέρει στον τόπο σου. Να επισκεφθείτε κι εσείς το μουσείο και σαν βρείτε τον κυρ Παντελή,να τον ακούσετε...
Αφήνοντας πίσω το μουσείο, παίρνουμε από τον καφενέ, όπως μας είπε ο Γιώργος, το κλειδί για την Παναγιά και με λίγη προσπάθεια, την βρίσκουμε. Βλέπετε καθώς στρίβουμε στον κεντρικό, μετά μόνη ταμπέλα μας, οι οδηγίες του καφενέ... Εδώ παλιά ήταν μοναστήρι σωστό, καμωμένο πολλούς χρόνους πίσω. Τώρα ξέμεινε μονάχη η εκκλησιά της Ευαγγελίστριας, προσμένοντας τον διαβάτη να ανάψει το κεράκι και να ακούσει την προσευχή του. Βάνουμε το κλειδί στην κλειδωνιά και ανοίγουμε την πόρτα. Παλιές αγιογραφίες στα παλιά τειχιά μας προκαλούν θαυμασμό. Ανάβουμε και μεις το κερί μας, κάνουμε τον σταυρό μας στην Παναγιά, κλειδώνουμε την πόρτα και κάμουμε ένα γύρο στο πράσινο ξέφωτο. Παλαιά μεγαλεία, που αξίζουν την προσοχή όσων τα αγαπούν.
Κωστή, βάλτε μερικές ταμπέλες ακόμα, να μην μπερδεύεται ο διαβάτης σαν πάρει το δρόμο του για την κλησιά και προστατέψτε την παράδοση του τόπου σας, όπως θαρούμε πως κάμετε και είστε αξιέπαινοι πραγματικά για αυτό!
Γυρνάμε μετά την παλιά μονή Ευαγγελιστρίας στην πλατεία της Κυψέλης, αφήνουμε στον καφενέ το κλειδί της Παναγιάς και λέμε να βρούμε την εκκλησιά του Πατροκοσμά στο δρόμο από Κυψέλη για Καταρράκτη.
Σαν έχεις τετρακίνητο αυτοκίνητο, να κάμεις και εσύ τον δρόμο, αφού πρωτού ρωτήσεις κάποιον χωριανό που θα έχει κάνει τώρα κοντά τον δρόμο, μήπως και ο καιρός τον έχει κλείσει. Εμείς έχουμε πάρει τις πληροφορίες μας και με το δικό μας 4 x 4 ξεκινάμε τη διαδρομή.
Θαυμαστή πολύ η θέα από τα ψηλά! Κάτω η Κυψέλη, στο βάθος τα βουνά και πιο πέρα βλέπεις μέχρι τη θάλασσα. Φτάνουμε στην εκκλησία του Αγίου Κοσμά.
Πατροκοσμά τον καλούνε σε τούτα τα μέρη, καθώς με πατρική αγάπη αφιέρωσε τη ζωή του στη διάδοση του Χριστού και των ελληνικών γραμμάτων σε όλη την Ήπειρο. Στη μνήμη του εδώ πέρα, σε περίοπτη θέση ψηλά στο βουνό, έχουν φτιάξει τούτη την εκκλησία και κάθε της γιορτή του, κάνουν γλέντι τρανό! Μπαίνουμε στο απάγκειο της κλησιάς και προσκυνάμε τον Άγιο.
Οδηγούμε τώρα, στην χωμάτινη διαδρομή κάτω από τις κορφές. Πότε πότε δυο γελάδια, ένα άλογο, κάποιο ρυάκι που διασχίζει το χώμα, διακόπτουν για λίγο την πορεία μας, που παρόλα αυτά συνεχίζεται κανονικά. Η πλάση προς τα κάτω ντυμένη πράσινα και καφεκίτρινα χρώματα. Τα σύννεφα που προσπαθούν να γεμίσουν τουν ουρανό, παίρνουν το φως του ήλιου, της βροχής, του δάσους και της γης. Υπέροχη η διαδρομή, μη διστάσετε με κατάλληλο όχημα και καλή εποχή να την κάνετε!
Φτάνουμε λοιπόν στον Καταρράκτη. Πρώτα κινούμε για τον περί ου ο λόγος, τον καταρράκτη του χωριού. Περνάμε έξω από τη μονή Αγίας Αικατερίνης, ανεβαίνουμε το ύψωμα και καταλήγουμε στην ανοιχτωσιά δίπλα στο παραδοσιακό κιόσκι. Για πέντε λεπτά κατηφορίζουμε το καλντερίμι και για λίγο στέκουμε και τον απολαμβάνουμε. Για όποιον επιθυμεί να αυξήσει την αδρεναλίνη του, με πολύ προσοχή όμως, μπορεί ακολουθώντας τις μπογιές, να σκαρφαλώσει λίγο παραπάνω και να αντικρύσει από πιο ψηλά τον καταρράκτη. Παρά την γκρίνια της γυναίκας δεν αφήνω την ευκαιρία χαμένη και προσεκτικά σκαρφαλώνω τον βράχο. Για λίγο αφήνω στη μοναξιά, τη γαλήνη των ήχων των νερών, να με συνεπάρει. Πανέμορφος καταρράκτης, στον Καταρράκτη των Τζουμέρκων....
Μεσημέριασε και μια πείνα την έχουμε... Έχουμε όμως ακούσει και τα καλύτερα για μια ελληνοαυστραλή κοπέλα, που γύρισε στον τόπο της, για να φυλεύει νόστιμα μαγειρευτά, τον πεινασμένο ταξιδιώτη. Έτσι και χωρίς δεύτερη σκέψη καθόμαστε στην ταβέρνα εκεί δίπλα στη φλόγα του τζακιού και με συντροφιά μας, την Ελληνίδα από την Αυστραλία Φαίη, απολαμβάνουμε με κρασί τις πραγματικά απλόχερες λιχουδιές της! Και σαν χορταίνουμε από τα φαγιά και γλυκαινόμαστε από τα γλυκά και άλλο δεν αντέχουμε στο στόμα να βάνουμε, έναν περίπατο για τη χώνεψη στην πλατεία, την χρειαζόμαστε. Περνάμε τις βρύσες, στην άκρη στέκουμε στην όμορφη εκκλησιά και τριγυρίζουμε τα πλακόστρωτα. Καταμεσής πράσινο χορτάρι και ελάτια στις άκρες της. Εδώ είναι ωραία για να παίζουν τα παιδιά και εσύ να κάθεσαι να ανασαίνεις βουνίσιο οξυγόνο. Και το βράδυ είναι όμορφα σαν ξαστερώνει, τα αστέρια των Τζουμέρκων να απολαμβάνεις από δω, αφήνοντας το βλέμμα σου να χαθεί στον ουρανό...
Πριν σουρουπώσει, ώρα να πάμε προς Άγνατα. Πολύ γραφικά και από δω τα μέρη. Μακάρι να είχαμε πιότερο χρόνο, να τα απολαύσουμε με κάμποσες στάσεις...
Περνάμε με το αυτοκίνητο το αγναντευτό χωριό, που αγνάντι βλέπει όλα τα βουνά και κάτω του τηρά τον Άραχθο. Τέτοια ώρα το χωριό κοιμάται. Λιγοστούς διαβάτες κάτω από τις κάπες τους απαντάμε και χαιρετώντας μέσα από το τζάμι προχωρούμε.
Πέτρα Τζουμέρκων! Παλιός συνοριοσταθμός, σαν στο γεφύρι της Πλάκας ήταν το σύνορο, πριν ελευθερωθούν τα Γιάννενα. Πριν λίγα χρόνια το γερύρι έπεσε και θλίψη έφερε σε όλους τους Έλληνες. Σήμερα θωρούμε με χαρά, το εθνικό συναίσθημα να ανακάμπτει, με την αναστήλωση του μνημείου τούτου! Μπράβο σε όλους, σε εθελοντές, σε δωρητές, σε πολιτεία, σε μάστορες, σε τοπικούς, σε όλους!
Βλέπουμε το γεφύρι της Πλάκας ξανά στα ποδάρια του πίσω από τις σκαλωσιές και νιώθουμε υπερήφανοι!
Εν τωμεταξύ ο Άραχθος ο ζημιάρης, δεν καταλαβαίνει από τέτοια, κυλώντας κάτω από το γεφύρι, αδιάφορος για ό,τι από πάνω του γίνεται...
Με το γεφύρι της Πλάκας ολοκληρώσαμε την απόδρασή μας στα Τζουμέρκα. Στο δρόμο του γυρισμού θωρούμε στο πλάι τη συννεφιά να γεμίζει τις κορφές. Σε λίγο στάλες στο τζάμι, που σιγά σιγά γίνονται από ψιχάλες, βροχή και από βροχή καταιγίδα. Όμως εμείς δεν πτοούμαστε...
Έχοντας απολαύσει την αγέρωχη ομορφάδα της περιοχής και έχοντας γεμίσει μπαταρίες, κινούμε με όλες τις ευχάριστες στιγμές που ζήσαμε, γεμάτοι εικόνες και αναμνήσεις, για την πόλη μας.
Σαν επισκεφθείς τα Αθαμανικά όρη, θα εκπλαγείς ευχάριστα με ό,τι δω πάνω απαντήσεις! Κι αν ακόμα δεν το έχεις κάμει, κάμε το. Επισκέψου τα Τζουμέρκα και θα μας θυμηθείς!
Αφήγηση
Ν.Κ.
Οι Διήμερες Αποδράσεις ευχαριστούμε για την υποστήριξη στην δημιουργία της απόδρασης και σας προτείνουμε:
Για την διαμονή σας
Για μεζέ και νόστιμα ψητά
Για καφέ και χορταστικό φαγητό
Ευχαριστούμε επίσης ιδιαίτερα για την ευγενική φιλοξενία, το Rouista Tzoumerka Resort καθώς και τα εστιατόρια Πέρασμα και Καφέ της Φαίης για την φιλοξενία γεύσεων
-
Φωτογραφίες
info@2daysescape.gr
Copyright © 2024 2Days Escape