Καλοκαίρι, στις Κυκλάδες περνάς καλά! Σε Πάρο και Αντίπαρο, αξίζει να σεργιανίσεις στα καταγάλανα νερά, να κολυμπήσεις, να περπατήσεις τα γραφικά σοκάκια, να ανταμώσεις, κάτασπρα ξωκλήσια!

Μεις πάλι, είπαμε να γνωρίσουμε τις Κυκλάδες τούτες, λίγο πριν το καλοκαίρι…

Στα καραβίσια καταστρώματα, θα την τρώγαμε τη μέρα για τα πήγαινε και έλα μας... Το κυκλαδίτικο μεγαλοβδόμαδο έχει σε κάθε νησί τα εθίματά του και μεις πήραμε Μ.Τετάρτη το καραβάκι, να μας ταξιδέψει για το Πασχαλινό στις δυο αντικριστές κυκλάδες. Πάρος και Αντίπαρος για να τις γνωρίσεις πέρα από τα βασικά, θέλουνε τις μέρες τους. Για όλα αυτά, αντί διήμερης απόδρασης θα κάμαμε τούτη τη φορά, λίγο παραπάνω...

Στο νησί, όμορφο κατάλυμα με θέα, περίμενε λίγο έξω από τη Νάουσα, στο Ιστέρνι, να ανοίξει για μας τις πόρτες του, Πασχαλιάτικα...

«Πού λες να πάμε Γιάννη στα νησιά;» ρωτώ στο καράβι ένα φίλο με έμπειρη Παριανή άποψη.

«Λάγγερη αν την καταφέρετε και σπήλαιο Αντιπάρου οπωσδήποτε!», ανταπαντά κείνος.

Κάτι έχουμε και μεις κατά νου, θαρρώ θα κάμουμε καλές αποδράσεις.

 

Μ.Τετάρτη μεσημέρι

Περνάμε αντικριστά τις Πόρτες που ως άλλες συμπληγάδες, προκαλούν την καραβίσια τύχη, στέκοντας καταμεσής στο λιμάνι και λίγο μετά πιάνουμε Παροικιά. Το νησί απαντούσε σαν Πακτία και Υρίη κατά την αρχαιότητα… Σήμερα, ανάμεσα στην κοσμοσυρροή του λιμανιού της Πάρου και μεις, πορευόμαστε οδικώς προς Νάουσα κι από κει για το κατάλυμα στο Ιστέρνι, όπου ο Αλέκος με τη μικροπαρέα του, μας περίμεναν.

Βολεύουμε τα πράματα και για να ρουφήξουμε τη μέρα που απέμενε, το βάνουμε για αρχή προς τον κοντινό Αμπελά. Κει αντίκρυ από τη θάλασσα που χωρίζει τις στεριές Πάρου και Νάξου, καθόμαστε για ρεβυθάδα και Σαρακοστιανούς μεζέδες.

Και σαν ξεγελάμε για τα καλά, την πείνα της νηστείας μας, κινούμε για Νάουσα.

Εδώ, πρώτα βολεύεις το αμάξι όπου βρεις και μετά περπατάς... Αυτό καμώνουμε και μεις.

Ποτάμι στη Νάουσα;

Κι όμως! μικρό, ποτάμι μας οδηγεί στο λιμάνι. Κει κάτω από γιοφύρι 3 πάπιες έχουν πιάσει την κουβέντα...

Διακριτικά, αφήνουμε την παρέα με τα πούπουλα και περπατάμε προς το παλιό λιμάνι.

Καφέ, εστιατόρια, ουζερί, ταβερνάκια κυριλέ και παραδοσιακά στέκια, γιομίζουν εδώ το βλέμμα. Όπου κι αν κάτσεις γεύεσαι όμορφα τον τόπο! Μα για μια στιγμή, γω, σβήνω τα πάντα από το χάρτη των ματιών κι αφήνομαι στο γραφικό λιμανάκι του χθες, καθώς σκαρφαλώνω στο βραχοκαστρί αντίπερα. Σκέτη μαγεία !!!

Περιπλανιόμαστε τώρα σε γραφικά κάτασπρα σοκάκια κει όπου το χθες παντρεύεται το σήμερα. Από άκρη σε άκρη μαγαζιά κάθε λογής πωλούν τις κοσμικές πραμάτιες τους. Μικρά ταβερνάκια και μπαρ, δίπλα σε Γιοπελαγίτικες κλησίτσες, συμπληρώνουν τον όμορφο λαβύρινθο και συ αφήνεσαι να χαθείς περπατώντας στα σπλάχνα του. Περπατάδες για κάθε γούστο βρίσκεις στη Νάουσα, καθώς πιο έξω σιγάζει ο τόπος, ενώ σα θέλεις το χαμό, πλησιάζεις  ακολουθώντας απλά τα αυτιά σου...

Αφήνουμε την κοσμοπολιτιά και οδηγάμε προς Κολυμπήθρες. Σκαρφαλώνουμε τα έρμα τούτη την εποχή βράχια, που με καμάρι μας μιλούν, για τις θερινές παρέες τους. Σαν ζεστάνει ο καιρός εδώ, βουτηχτάδες γιομίζουν την ξακουστή παραλία. Κολύμπι στα ζεστά γαλαζοπράσινα νερά, με θέα το χωριό της Νάουσας είναι καλή εμπειρία !

Πάμε κι ως την άκρη του δρόμου κει όπου μετά πιάνουν τα μονοπάτια του Κόρακα. Τα καλοβλέπουμε για περίπατο και τα χαιρετάμε. Καθώς σουρουπώνει, ξαπλώνουμε νωρίς την κούρασή μας, ώστε αύριο να κινήσουμε από πρωί τη μέρα μας.

 

Μ. Πέμπτη

Το ξημέρωμα βγάνω με το κινητό την ανατολή που σκαρφαλώνει τον ήλιο μέσα από τη θάλασσα.

Κι ευθύς στον κοντινό ξυλόφουρνο για καφέ και νηστίσιμα. Μετά, τραπεζάκι στη βεράντα με ζακετούλα καθώς ακόμα η πρωινή ψύχρα τσιτώνει το κορμί.

Το πρωί θα κινήσουμε για να πατήσουμε το φάρο του Κόρακα. Πρώτα όμως, στάση στην μονή του Αη Γιάννη του Δέτη. Κάτασπρη κλησιά, ακουμπά στο βράχο πάνω από τη θάλασσα. Γω σκαρφαλωμένος στα ψηλά, η γυναίκα μαζεύει λουλούδια στα κάτω απολαμβάνουμε καθείς με τον τρόπο του τον τόπο!

Νά μαστε τώρα και στα μονοπάτια! Ήπια ανάβαση 10 λεπτών, 10 λεπτά κατεβασιάς και προχωρώντας τον αντικρίζεις απέναντι. Με ασπροπράσινο χρώμα κει στην άκρη του νησιού, λαμπυρίζει τα βράδια ο φάρος του Κόρακα, στέλνοντας φωτεινό σημάδι προσοχής στους ναυτικούς.

Μισής ώρας διαδρομής πάνω στο μονοπάτι του βράχου χρειάστηκε για να πατήσουμε στο φάρο, από το δρόμο. Στέκουμε ομπρός, χαιρετούμε το καράβι που περνά μεσοπέλαγα, αγναντεύουμε ολόγυρα και ανασαίνουμε την ανάσα της θάλασσας. Δέκα λεπτά καλής χαλάρωσης για το μυαλό που ξεχνά τα πάντα!

Στο γυρισμό, χαιρετάμε σκανδιναβική παρέα πού ρχεται κατά δω και μας ξαφνιάζουν ευχάριστα, μιλώντας μας στη γλώσσα μας. Κι αφήνοντάς τους, γυρνάμε από άλλο μονοπάτι. Μέσα από ευωδιάσματα της γης και όμορφα άνθη φτάνουμε στο αμάξι. Καθώς ξεμουδιάσαμε τα κορμιά, λέμε τώρα να γνωρίσουμε οδικώς το νησί.

Κινούμε για Κώστος που μας παραξενεύει με το όνομα, αλλά και μας σαγηνεύει με τη γραφικότητά του. Περνώντας το χωριό ανηφορίζουμε Λεύκες και δίχως στάση το βάνουμε για την κορφή. Μικρή στάση στο μοναστήρι του Άη Γιάννη Καπαρού, που κλειδωμένο στέκει και μετά, για τα ψηλά, μέχρι που φτάνουμε τις κεραίες. Δω πάνω δυο κλησίτσες των Αγίων Πάντων θαρρώ, στέκουν κάτασπρες στη σκιά του μετάλλου. Σμήνη από έντομα γυροφέρνουν τον τόπο. Η θέα πάλι όσο δεν κοιτάμε τα τύμπανα και τις κεραίες, σκέτο πανόραμα!

Κατηφορίζουμε, έχοντας πατήσει την πιο ψηλή γωνιά του νησιού.

Στις Λεύκες, διαβαίνουμε όμορφα σοκάκια. Σε λουλουδάτες γωνιές στέκουμε στην σκιά των δένδρων, μιας και το λιοπύρι, πρώτη μέρα σήμερα, θυμίζει κάτι από θέρος... Αναζητάμε ταβερνάκι να κλείσουμε για την Κυριακή του Πάσχα, μα δείχνει πως αργήσαμε. Σε τούτο το χωριό, λένε πως τρως καλά ψητά, εμείς πάλι για τα σήμερα τσιμπολογάμε στην πάνω γειτονιά, νηστίσιμα μεζεδικά σε τραπεζάκι με όμορφη θέα. 

Μιαν ώρα ύπνου μας χρειάζεται και αμέσως μετά οδηγούμε για Παροικιά. Η Εκατονταπυλιανή εκκλησιά, με τις 99 πύλες και τη μία να αναζητάται ανά τα χρόνια, είναι από τις πιο ιστορικές της χώρας. Από το προαύλιο κιόλας, ένα δέος κυριεύει τους πιστούς, πριν διαβούν το κατώφλι της. Εδώ και μεις απόψε, θα προσκυνήσουμε τα πάθη του Κυρίου. Όσην ώρα η ψυχή γαληνεύει, το μάτι αγναντεύει ολόγυρα τα θεία, στις γωνιές της εκκλησιάς. Η Παναγιά δίπλα στον Σταυρωμένο μοιρολογά. Η εικόνα της διαπερνά την ψυχή σου...

"Προσκυνούμεν σου τα πάθη Χριστέ!"

Κι ύστερα βραδινή περπατησιά στην Παροικιά, που στέκει όμορφα μπρος το λιμάνι και τον μύλο της ...

Τί κι αν η ώρα κύλησε. Στη Νάουσα το βράδυ δύσκολα τελειώνει...

Μιας και η πείνα μας μεγάλη και μιας κι από αύριο πιο βαριά η νηστεία, κλείνουμε τη βραδιά, με σουβλάκι γαρίδας, θράψαλο ψητό, χταπόδι γλύκισμα, το ένα φαγητό πιο νόστιμο από το άλλο. Με ντόπιο κρασάκι ελαφρύ, να γεμίζει τα ποτήρια μας πάλι και πάλι... απολαμβάνουμε τη νυχτιά στο παλιό λιμάνι...

 

Μεγάλη Παρασκευή

Όπως και χθες, η μέρα μας εδώ ξεκινά με καφέ από τον ξυλόφουρνο. Σταφιδόψωμο και κουλούρι σαλονικιό συνοδεύουν στο τραπέζι μας.

Κινούμε σήμερα για πρωινή λειτουργία στον κοντινό Κώστος. Πρωτού την κλησιά περπατούμε το χωριό. Και δω το κυκλαδίτικο άσπρο, κυριαρχεί παντού! Μπαίνουμε στην εκκλησιά, προσκυνούμε και εκκλησιαζόμαστε. Η αποκαθήλωση μια και καλή το απόγευμα, μας λένε κάτι κυρίες, μετά το "Δι ευχών". 

Τσιπουράκι λοιπόν στον καφενέ, κάτω από τον Πεύκο και μετά, το βάνουμε προς Δρυός. Από το μικρό τούτο ψαροχώρι, κινά μονοπάτι προς την Χρυσή Ακτή. Περπατούμε πλάι στη θάλασσα, μπροστά από κήπους και όμορφα καταλύματα. Κάθε μας βήμα και μια απόμερη παραλία. Κάποιοι τουρίστες γυμνίζουν τα κορμιά τους στις γωνιές. 20 λεπτά μετά κι από τα βράχια προβάλλει η Χρυσή Ακτή. Σε τούτη τη θάλασσα, είναι τα καλοκαίρια, η χαρά των θαλασσίων σπορ. Σέρφερς, σανίδες και πανιά κάθε είδους βλέπεις εδώ τα καλοκαίρια!

Κινούμε το μονοπάτι ανάποδα.

Αφήνουμε το Δρυό και το αμάξι έξω από Μάρπησσα. Χωνόμαστε με τα πόδια στα λιόλουστα σοκάκια της. Σε μιαν απλωσιά, κάμουμε στάση για ουζάκι μανιταρόσουπα και βραστή σουπιά. Πρινα απομεσημεριάσει, πάμε στη μονή του Άη Γιώργη Λαγκάδας πάνω από τον Τσουκαλά, που είναι γατζωμένη ψηλά στο βουνό.

Εδώ με ευλάβεια οι πιστοί  αναπαριστούν με τον ιερομόναχο την Σταύρωση πάνω στο βουνό και μετά την αποκαθήλωση του Κυρίου. Το μοναστήρι είναι γιομάτο μελίσσια, που όμως αγιασμένα δεν ενοχλούν κανένα. Η αναπαράσταση του θείου δράματος και ο λόγος του ιερέα για την σταυρική αγάπη, συγκινούν κάθε πιστό.

Καθώς κατηφορίζουμε πάνω από τη Μάρπησσα, ανάμεσα Πίσω Λιβάδι και Μώλου, λόφος με άσπρο ξωκλήσι απάνω του, μας καλεί να τον ιδούμε από κοντά. Στροβυλίζουμε τις κλειστές στροφές και αφήνουμε το αμάξι. Περνάμε παλιά χαλάσματα κλησιάς και 2 λεπτά μετά την πύλη του Αγίου Αντωνίου

Από δω πάνω αγναντεύεις τον κάμπο, τα χωριά, τις θάλασσες και τη Ναξιώτισσα γη απέναντι. Βαρείς την καμπάνα, κυματίζεις στη ματιά την καμαρωτή σημαία και ηρεμείς την ψυχή σου σαν κάθεσαι στα σκαλάκια της κλησιάς. 

Κατηφορίζεις από το πίσω μονοπάτι κι ανάμεσα στις φανταχτερές μαργαρίτες με φόντο τα καράβια που διαβαίνουν τα στενά, αιχμαλωτίζεις την ομορφιά του τόπου στο μυαλό και στις φωτογραφίες σου...

Και πριν λιοβασιλέψει αναζητάμε την περιβόητη Λάγγερη του φίλου μας του Γιάννη.

Κάπου τη χάσαμε, περνώντας την Σάντα Μαρία, όπου τα καλοκαίρια δεν βρίσκεις εύκολα στασίδι από τον κόσμο, κάπως τη βρήκαμε, την καταφέραμε τη φωτογραφία του ήλιου δυόμενου, απέναντι από το λευκό ξωκλήσι, στην ασημοπορτοκαλιά, από το φως που μέσα της σβήνει, θάλασσα... Υπέροχο το ηλιοβασίλεμα σε τούτο το μέρος!

 

Μεγάλη Παρασκευή βράδυ

Μετά λίγη ξεκούραση, με τη ζακέτα φορεμένη στην πλάτη, ανηφορίζουμε τα μοσχοβολιστά, από τα σκορπισμένα βοτάνια και ρίγανες, σοκάκια της Μάρπησσας. Σε κάθε γωνιά, κάτι ετοιμάζεται εδώ για απόψε και μεις περίεργα θωρούμε...

"Έραναν τον τάφο..." κι ο τρούλος της εκκλησιάς ανοίγει στα παραθύρια του και άνθια με μύρα βρέχουν από ψηλά...

Ο επιτάφιος κινά για τη γύρα στο χωριό. Κι όλα τα περίεργα που βλέπαμε ανεβαίνοντας, αποκτούν νόημα.

Σε κάθε γωνιά, στέκουν τον επιτάφιο του Κυρίου και πλάι στις ψαλμωδίες, τα νιάτα του χωριού, αναπαριστούν στιγμές από την πορεία του Ιησού από το Λάζαρο μέχρι τον Γολγοθά και την ταφή του. Αξίζει να σταθείς στις αναπαραστάσεις, μαζί με τον επιτάφιο, καθώς τότε κορυφώνουν με την απαραίτητη ευλάβεια το θείο δράμα. Η αλήθεια είναι πως το έθιμο τούτο, μας ήταν πρωτόγνωρο.

Περνώντας κάτω από τον επιτάφιο, μπαίνουμε στην εκκλησιά, προσκυνούμε το μοναχό ξύλο του Σταυρού και την εικόνα της Παναγιάς και αφήνουμε στο μεσοσκόταδο πίσω μας, την εκκλησιά και το χωριό.

Αργά βραδύς, αρκετά κουρασμένοι, αναπαυόμαστε στην αγκαλιά της νυχτιάς...

Μεγάλο Σαββάτο

Σήμερα πίνουμε καφέ με παρέα. Νίκος, Δήμητρα, Δημήτρης και Τέτα συντροφεύουν την πρωινή μας καθισιά, δίπλα στις μωβιές βοκαμβίλιες της ξέξασπρης βεράντας μας.

Δείχνει πιο ζεστή τούτη η μέρα και λέμε να γευτούμε λίγη καλοκαιρινή Παριανή παραλία σήμερα. Βάζω αθλητικά, μαγιό κάτω από τη φόρμα και κινούμε με τη γυναίκα πάλι για Λάγγερη. Τώρα που μάθαμε το δρόμο τη βρίσκουμε αμέσως. Περπατούμε σήμερα το μονοπάτι, αφήνουμε το ξωκλήσι πίσω μας, περνούμε κρυφές μικροκαμωμένες ακτές, διασχίζουμε για λίγα λεπτά αμμόλοφους με κέδρους λες και είμαστε στην αραβία... και βγαίνουμε σε αμμουδερή γαλαζοπράσινη όαση!

Υπέροχη Λάγγερη!, δεν πρόκειται για μπύρα, είναι όμως το ίδιο μεθυστική και δροσερή, σαν αφεθείς στα νερά της! Αυτό κάνω και γω τσιτώνοντας το κορμί, στα κρύα λόγω της εποχής νερά! Τούτη η παραλία είναι φανταστική! Το καλοκαίρι αξίζει να την επισκεφθεί νωρίς για να την απολαύσεις όσο πιο μόνος γίνεται…

Επιστροφή για ντουζ καθώς η μέρα έχει συνέχεια μπροστά της...

Απέναντι από τη Μάρπησσα, στέκει πανέμορφο μικρό χωριό, που το διαβαίνεις περπατώντας. Ωσάν να είναι παλιό οχυρό, διαβαίνεις από την ανοιχτοσιά, την πύλη του και δίπλα από ανθισμένες γλάστρες, όμορφα σπιτικά, καναδυό παραδοσιακά μεζεδοποιεία και καφενέδες απολαμβάνεις την γύρα σου. Αυτός είναι ο Πρόδρομος και φημίζεται για το καλό φαγητό του. Δοκιμασμένη και από μας τούτη η φήμη...

Απογευματάκι, πίνουμε ελληνικό, δίπλα στη θάλασσα στο Πίσω Λιβάδι.

"Κύριε φωτογραφιστή, βγάλτε μια φωτογραφία το κουβαδάκι μου με τα κοχύλια" μου ζητά ο μικρός Αναστάσης, που καθώς φαίνεται ολημερής σουλάτσαρε στη θάλασσα με τους φίλους του και στην όμορφη αμμουδιά του τόπου. Φυσικά, οι φωτογραφιστές, δεν χαλάμε χατήρι στους μικρούς σουλατσαδόρους...

Περπατούμε τώρα στην ανηφοριά και απολαμβάνουμε την θέα από την πάνω μεριά. Γαλαζοπράσινη ήρεμη, θάλασσα μπρος στο θαλασσοχώρι...

Κι ύστερα στο δωμάτιο για ανάπαυλα.

Δώδεκα παρά, μπρος στης Νάουσας την εκκλησιά οι πολιορκητές έχουν πιάσει για τα καλά δουλειά. Λαμβάνουμε το ανέσπερο φως, χαιρετάμε αλλήλους στην Ανάσταση και κλείνουμε τα αυτιά, στα βαρελότα που βάλθηκαν να μας ξεκάνουν. Ψηλά, το μαύρο του ουρανού λαμπυρίζει καθώς βεγγαλικά ξεχύνονται και σκάνε στην αγκαλιά του.

Τελειώνουμε τη νηστεία του Μεγαλοβδόμαδου με μαγειρίτσα και φρικασέ, σε παραλιακό στέκι στου Αμπελά, τσουγγρίζοντας και σπάζοντας τα κόκκινα αβγά. Χριστός Ανέστη!

Κυριακή του Πάσχα

Χαλαρώνουμε το πρωί, με καφέ στην βεράντα. Σήμερα λέμε να κινήσουμε ήρεμα το χρόνο...

Οδηγάμε σε χωματόδρομο στην προστατευόμενη παραλία στο Μώλο. Στην άκρη της στέκουμε σε λιμανάκι με κλησιά στα πάνω μέρη του. Και τριγυρνώντας καταλήγουμε για σουβλιστό, σε ταβέρνα στου Λογαρά.

Μεσημεράκι αργότερα, έχουμε ραντεβού με φίλους στον τόπο που έγινε γνωστός στο νησί, για την τρέλα που βγάζει τέτοια μέρα... Δω σήμερα γίνεται πάρτι τρελό που χρόνια τώρα, έχει γίνει παράδοση για το χορό και το γλέντι του.

Στο λιμανάκι της Νάουσας, πάτα με να σε πατώ, ακόμα και πάνω στα καΐκια. Για τραπέζι ούτε λόγος... Διασκεδάζουμε με τα τραγούδια και λίγο πιο δίπλα πίνουμε καφέ στης Σοφίας. Προσκυνούμε την εικόνα της Αγάπης του Χριστού, που περιφερόμενη σταματά για λίγο τον χαμό.

Το σούρουπο, περιφέρουμε τις σκιές μας στα όμορφα σοκάκια. σε γραφικό στέκι, δοκιμάζουμε τα νόστιμα μεζεδικά του. Βραδάκι με παγωτό στο χέρι, καταλήγουμε στο αμάξι...

Δευτέρα του Πάσχα

Πρωινός καφές και μετά, φύγαμε για Αντίπαρο!

Σε 10 λεπτά από την Πούντα, μπαρκάρουμε για αντίκρυ. Πατώντας το νησί, μια ήρεμη ομορφάδα αγγίζει τις αισθήσεις σου. Για αρχή κινούμε για τη σπηλιά του! 

Κρυμμένο από τα χαμηλά, γαντζωμένο στη μέση του βουνού, το σπήλαιο σε περιμένει να το εξερευνήσεις. Μπαίνοντας σε αγκαλιάζει δίπλα στο άσπρο ξωκλήσι του κι ευθύς σε βάνει στα απότομα σπλάχνα του.

Κατεβαίνεις εκστασιασμένος από όσα αντικρίζεις. Παιγνίδισμα κάνει το φως πάνω στο σκοτεινό βράχο. Λες και μπήκες από το στόμα και κατηφορίζεις στην κοιλιά του βουνού, σκαλί το σκαλί. Μέχρι να πιάσεις πάτο μετράς πάνω από 350 σκαλοπάτια! Κι από τα κάτω χαζεύεις σαστισμένα το σπήλαιο ανάποδα! Μοναδικές παραφωνίες στο θαύμα της φύσης, τα μπογιατίσματα δεκάδων επισκεπτών, ξένων και μη, πάνω στα τοιχιά της σπηλιάς στα έγκατα της γης... Δεν τα κοιτάμε κι αφήνουμε το νου να απολαύσει την κούραση του ανεβάσματος, παίρνοντας καλές ανάσες!

Και κάπως έτσι βγαίνουμε από τα έγκατα της Αντιπάρου..., στο φως το γαλάζιο του ουρανού!

Η θέα έξω από το σπήλαιο αιχμαλωτίζει τα βλέμματα!

Τώρα, πάμε ανήμερα της γιορτής του να γνωρίσουμε τον Αη Γιώργη.

Τα αραιοκατοικημένα σπίτια με πέτρα καμωμένα, η λιόλουστη λουλουδιασμένη πλάση που εναλλάσσεται με γαλαζοπράσινα νερά, μας σαγηνεύουν. Χωνόμαστε σε μικρές παραλίες και τριγυρίζουμε. Φτάνοντας στο χωριό του Αγίου, από τα μακριά, η θέα του τόπου που ήρεμα απλώνεται αντίκρυ από το Δεσποτικό νησί, συνεπαίρνει το νου. Είναι υπέροχα να κάνεις διακοπές εδώ!

Ψηλές αροκαριές διακόπτουν πότε πότε, τη χαμηλή κυκλαδίτικη βλάστηση. Κρεμασμένα ψάρια που λιάζονται στην άκρη του κύματος, δίπλα σε τρία τραπέζια που σε καλούν να τα καθίσεις, πείθουν την όρεξή μας να τα γευτούμε...

"Λίγο ούζο με λιαστό ψάρι" ζητάμε.

"Ουζάκι και η γούνα σας!" μας αποκαλύπτει η κοπελιά το όνομα του μυστηριώδους ψαριού.

Σα βρεθείς στα νησιά εδώ, να θυμάσαι: Γούνα με ουζάκι και ευθυμούν και μυαλό και γεύση!

Με τη νοστιμιά στο στόμα, γυρνάμε για τη χώρα!

Διαβαίνουμε τον κεντρικό πεζόδρομο, όπου όμορφα μαγαζιά λογής λογής σε τριγυρίζουν. Λουλούδια στα μπαλκόνια, και στις αυλές συντροφεύουν το βλέμμα. Φτάνουμε στην πλατεία. Κι από δω δίπλα στο κάστρο της χώρας, που μικροσκοπικό στέκει γύρω από την παλιά γειτονιά. Σε κάτι σκαλιά παλιού σπιτικού, ακούμε τη Μανταλένα να καλεί μέσα από την ασπρόμαυρη οθόνη "άλλος με τη βάρκα μας!"

Ολοκληρώνουμε τον περίπατο γυρνώντας από την ίδια διαδρομή. Πίνοντας καφέ στο λιμανάκι, συλλογιζόμαστε πόσο όμορφα κλείνουμε την κυκλαδίτικη απόδρασή μας, μέσα από τις Αντιπαριανές ομορφιές που γνωρίσαμε σήμερα!

Απόγευμα, στην Παροικιά με τα μπαγκάζια γεμάτα, βλέπουμε το καράβι πού ρχεται για να  ξεπροβοδίσει το ταξίδι μας. Αφήνουμε πίσω την όμορφη κυκλάδα με γλυκόπικρη γεύση. Μας γλύκαναν όσα γευτήκαμε εδώ, μα τώρα που έκιωσε το ταξίδι μας, μια πίκρα την έχουμε... 

Με γιομισμένες τις μπαταρίες του μυαλού και γεμάτοι όμορφες αναμνήσεις, βραδιάζουμε στο μεγάλο λιμάνι. Το Πάσχα στα κυκλαδονήσια, έχει τη δική του χάρη. Πόσο μάλλον να καλοκαιριάζεις στα νησιά τούτα, κάτω από τον Αιγαιοπελαγίτικο ήλιο και την κυκλαδίτικη φεγγαράδα!

 

Αφήγηση 

Ν.Κ.

Οι Διήμερες Αποδράσεις ευχαριστούμε θερμά για τη φιλοξενία τους τα καταλύματα Apleton villas